Беларуская зямля багатая на ўсялякія гістарычныя славутасці, якія на працягу многіх стагоддзяў узводзіў чалавек. Сюды можна аднесці і рэлігійныя ўстановы, і архітэктурныя пабудовы ў стылі неаготыкі або класіцызму, і палаца-паркавыя ансамблі. Аднак на тэрыторыі Беларусі існуюць і маса месцаў, якія па праве носяць назву гісторыка-культурнай спадчыны і не ўваходзяць ні ў адну вышэйпералічаную катэгорыю славутасцяў. Сюды, да прыкладу, можам аднесці валуны, з'яўленне і існаванне якіх акавана множнымі ўнікальнымі былінамі і легендамі.

Адным з такіх авеяных былінамі і паданнямі валуноў лічыцца «Чортаў камень» у вёсцы Камень у Валожынскім раёне Мінскай вобласці. Гэты валун адносіцца да помнікаў жывой прыроды і датуецца бронзавым стагоддзем. Валун размяшчаецца на тэрыторыі «Валожынскага дасведчанага лясгаса». Дарэчы, гэтая мясцовая славутасць лічыцца адной з самых буйных сярод усіх беларускіх валуноў.

Наогул, валунамі называюць абломкі горных парод, якія, у сваю чаргу, адрозніваюцца па памерах. У часы культу язычнікаў, валунам прысвойвалі гаючыя ўласцівасці, надзялялі камяні звышнатуральнымі ўласцівасцямі і на кожныя рэлігійныя святы ўзносілі да валуноў дары. Калі ж моладзь больш рэалістычна і скептычна ставіцца да падобных легенд і, часцей за ўсё, не верыць у якія-небудзь незвычайныя ўласцівасці валуноў, то больш старэйшае пакаленне шчыра і з поўнай упэўненасцю перадае адзін аднаму паданні аб валунах.

Калі звярнуцца менавіта да «Чортавага каменю», то з ім таксама звязана мноства легенд. Адна з самых папулярных абвяшчае, што больш за тысячу гадоў таму ў гэтым мястэчку было невялікае паселішча, абкружанае лясамі, палямі і рэкамі. У невялікім доме на ўскраіне жыў кравец, які вельмі любіў грошы і багацце, але разам з тым і адрозніваўся працавітасцю. Ён не любіў святкаваць рэлігійныя святы, у тым ліку і Вялікдзень. Аднойчы ён вырашыў парушыць усе забароны: і на Вялікдзень не складваў сваіх інструментаў і старанна працаваў. За гэта Бог вырашыў пакараць яго, ператварыўшы яго дом у вялікі камень. Менавіта гэты камень - былы дом краўца - цяпер могуць убачыць турысты. А вёска з тых часоў носіць назву «Камень».

Бытуе нават такая легенда, што калі хтосьці пройдзе міма валуна і не спыніцца літаральна на некалькі хвілін, то падарожнік рызыкуе заблудзіцца. Вядома, гэта тычыцца выключна прыезджых турыстаў, паколькі сама вёска Камень зусім невялікая - усяго каля 700 чалавек. Між іншым, у Беларусі вёсак з назвай Камень досыць шмат і практычна ў кожнай ёсць якія-небудзь мясцовыя славутасці, са сваімі легендамі і паданнямі.

Аднак, нягледзячы на ​​свае невялікія памеры і маленькую колькасць людзей, у вёсцы Камень ёсць яшчэ на што паглядзець. Паблізу пасёлка знаходзіцца масавае пахаванне ахвяр фашызму: 72 чалавекі, якія былі зажыва спалены ў лістападзе 1942 года.