Вёска Прусіна мае даўнія гістарычныя карані.
Храм Казанскай іконы Прасвятой Багародзіцы пабудаваны ў 1863 годзе. Драўляны, двухгаловы, однопрестольный. Благоукрасителем і ахвярадаўцам храма быў мясцовы памешчык - калежскі саветнік Дзмітрый Афанасьевіч Бонч-Бруевіч. Ён дапамагаў парафіянам і не адыходзіў адсюль, пакуль царква не была пабудавана. Дарэчы, ён быў бацькам двух братоў, палымяных рэвалюцыянераў, Уладзіміра і Міхаіла Бонч-Бруевічаў, паплечнікаў У.I. Леніна. Дзмітрый Афанасьевіч быў чалавекам вельмі набожным і ў царкве нават захаваўся падораны ім вобраз Маці Божай. На вобразе ёсць надпіс: "у памяць раба Божага Андрэя прыносіць Дзмітрый Афанасьевіч Бонч-Бруевіч, 1908 год".
Цяжкі час тады быў. Бацькі гэтыя цэрквы будавалі, а дзеці разбуралі. Праўда, не самі браты Бонч-Бруевічы гэтую царкву зачынялі, а іх таварышы па партыі. Доўгі час у храме да і пасля рэвалюцыі быў настаяцелем святар Стэфан Стэфановіч Піятуховіч. У 1921 годзе ў Прусінскі храм быў пераведзены са Свята-Духаўскай царквы вёскі Церковище (цяпер пралетарскае) Касцюковіцкага раёна малады, які падае надзеі псаломшчык, які скончыў Магілёўскую духоўную семінарыю Лапценка Косьма Пракофіевіч. І, хоць, набажэнствы здзяйсняліся ў складаных умовах, парафіяльнае жыццё разбуралася, але ў 1927 годзе Лапценка быў пасвечаны ў дыякана, а ў 1930 годзе біскупам Сергіем у іерэя да гэтага ж Прусінскаму храму. Храм служыў з перапынкамі, канчаткова быў зачынены ў 1936 годзе. Бацька Косьма Лапценка высылкі пазбег, працаваў у арганізацыі   "Заготскот " Касцюковіцкага раёна, а ў канцы 30-х гадоў зусім збег на шахты Данбаса. Храму пашанцавала ў тым плане, што з яго толькі скінулі крыжы, званоў і купалаў не кранулі, а іканастас выламалі і спалілі без Святых абразоў. Іконы, а таксама некаторую начынне паспелі разабраць і схаваць па дамах прыхаджане.

Храм да акупацыі ў 1941 годзе быў калгасным зернескладам. У гады вайны ў храме аднавіліся набажэнствы, бо вярнуўся Айцец Косьма Лапценка, а вернікі захавалі ўсё, што хавалі па хатах.

У пасляваенныя гады храм служыў з перапынкамі. Свой зямны шлях Косьма скончыў 9 верасня 1951 года. Быў пахаваны на сельскім цвінтары Прусіна. Храм ледзь не зачынілі, але знайшоўся пажылы бацюшка Уладзімір Міхайлавіч Забела, які служыў да 1956 года.

З 24 кастрычніка 1956 года па 10 кастрычніка 1958 года святаром быў малады іерэй Яўген Вячаслававіч Лапацінскі (сын Клімавіцкага благачыннага), які з 23 чэрвеня 1952 года з'яўляўся псаломшчыкам у гэтым жа Прусінскім храме. Некаторы час у храме Казанскай іконы служыў святаром Аркадзь Савіч Сапун. Былі перапынкі ў набажэнствах, прыходская жыццё была цалкам спыненая ў Хрушчоўскія ганенні ў 1962 годзе. Храм зноў адышоў калгасу. Трыццаціпудовы "Дабравест" быў скінуты, разбіты і здадзены ва ўтыль. Чатыры меншых званы развесілі па брыгадам, каб апавяшчаць калгаснікаў аб пачатку і канцы працоўнага дня. Некалькі абразоў, плашчаніцу, запрастольны крыж паспелі зноў схаваць вернікі. А ў храм зноў засыпалі зерне.

У 1975 годзе блюзнерства дасягнула свайго апагею. Сарваўшы трактарамі з храма купал і званіцу, цалкам пераабсталяваўшы царкоўны будынак, у ім размясцілі сельскі клуб.

У 1991 годзе зноў была зарэгістраваная Абшчына. А вернікам вярнулі Клубны будынак. У адраджальную парафію быў прызначаны пробашчам іерэй м.а. Салабута. З 1991 па 1994 вяліся рамонтна-аднаўленчыя работы. На самай храме дорубили, знішчаны, драўляны васьмерыком светлавога барабана купала, накрылі шатром, усталявалі верхавіну з крыжам. Была цалкам заменена кроквенна-дахавая частка храма, заменены вокны і дзверы, уладкавана тры ўваходныя Ганкі, прысечаны бабінец храма. Месцамі быў заменены падлога ў храме. Разьбяны іканастас выконваў у г. Бабруйску Майстар і.і. Папковіч са сваёй брыгадай. Мастак з Бабруйска Д.У. Сялява напісаў адсутнічаюць абразы іканастаса і выканаў роспіс па храме і ў купале. Частка абразоў, Святую плашчаніцу і выносны крыж зноў вярнулі вернікі.

У цагляным выкананні цокальную частку і слупы агароджы, арку брамы і «скажоную», асобна ад храма званіцу, якая стаіць, будавалі, згодна з праектам архітэктара з Магілёва. Галоўны ўклад у справу адраджэння храма вёскі Прусіна ўнесла раённае кіраўніцтва пад кіраўніцтвам старшыні райвыканкама У.С. Адашкевіча.

Сёння ў храме гучыць слова Божае...