Узышоўшы на прыстань на востраве Радасці, ён убачыў перад сабою царкву, што асляпляльна свяцілася ў промнях ранішняга сонца. Толькі ціхая роўнядзь вады, ад якой веяла холадам, аддзяляла яго ад храма...

Пагадзіцеся, так магла б пачынацца якая-небудзь навэла або апавяданне пра падарожжа. Так можа пачацца ваша экскурсія ў вёску Станькава і знаёмства з царквой Святога Мікалая. Абавязкова схадзіце на прыстань, што знаходзіцца на ўскраіне ля самай вады, у часткова захаваным пышным парку сядзібы Гутэн–Чапскіх. Вы можаце палюбавацца выглядам царквы спачатку здалёк, а потым падысці бліжэй, каб паглядзець ўнутранае ўбранне.

Месца, дзе размяшчаецца зараз царква Святога Мікалая, ніколі не пуставала. З XIV стагоддзя менавіта тут заўсёды будаваліся храмы. Так ужо павялося.

Вось і ў 1858 годзе на першую службу ў царкву Святога Мікалая прыйшло мноства людзей – не толькі жыхароў вёскі Станькава, але і жыхароў суседніх вёсак. У 1852 годзе граф Эмерык Гутэн-Чапскі вырашыў пабудаваць царкву - і вось каменны будынак, нарэшце, адкрыў свае дзверы і стаў радаваць. вернікаў.

У 1936 годзе царква была зачынена. Набажэнствы ў ёй перасталі праводзіць. У 1961 годзе частка храма была разабрана падчас будаўніцтва плаціны.

Дзесяць гадоў 

Толькі ў 1997 годзе быў адкрыты праваслаўны прыход, і царкву паступова, цаглінка за цаглінкай, пачалі аднаўляць. Дапамагалі ўсе, хто мог. Дзесяцігоддзе спатрэбілася для таго, каб храм зноў адкрыўся. Колькі чакалі гэтага жыхары вёскі, колькі яны марылі аб тым, як іх дзеці будуць прыходзіць у царкву. Рэальным пераднавагоднім падарункам у 2010 годзе стала ўзвядзенне на купал крыжа. Вельмі сімвалічна, што крыж з'яўляецца не толькі сімвалам веры, але і злучае мінулае з будучыняй. Уся справа ў тым, што выкананы ён, зыходзячы з апісання таго, што знайшлі ў архівах даследчыкі, крыж з’яўляецца дакладнай копіяй таго, якім быў раней знішчаны. 

Калі званяць званы

Нельга назваць пышным інтэр'ер царквы Святога Мікалая. Але яго прастата і сціпласць ствараюць асаблівую атмасферу і нейкую ўтульнасць. Калі падняцца уверх па драўлянай лесвіцы, то Вы трапіце ў хоры, келлю, а таксама званніцу. Так, тут ёсць званніца, і гучныя званы падчас свята абуджаюць сабой ўсю акругу. Ён абвяшчае адно з вялікіх святаў. Заўтра ён «раскажа» пра тое, што час прыйсці на малітву ў царкву Святога Мікалая.

Вельмі важна, каб звон разносіўся як мага часцей і не змаўкаў ніколі ў вёсцы Станькава; каб як мага больш людзей сустракалі світанне на прыстані і любавалася прыгажосцю ўзыходзячага сонца і тым, як купаецца ў гэтых промнях адноўленая царква Святога Мікалая. Хай кожны падарожнік, які прыедзе ў Станькава, пачуе звон і захавае яго ў сваім сэрцы на доўгі час. Напэўна, хтосьці абавязкова захоча вярнуцца.