У 1980-я гады ў глушы на вялікай па памеры паляне быў запраектаваны этнаграфічны музей пад адкрытым небам. Сюды прывезлі самыя розныя будынкі з усёй Беларусі і нават з Расіі-дамы, драўляную царкву з вёскі вуглы Бабруйскага раёна, пабудаваную ў канцы 19 стагоддзя ветраны млын. Асноўная ідэя канцэпцыі музея-паказаць тыя прыклады народнай архітэктуры, тыпы гаспадарчых пабудоў, што былі ўласцівыя Бабруйскаму раёну. Пачалі збіраць нерухомыя экспанаты, якія, каб мы маглі ўбачыць іх у глушы, прыйшлося зрабіць рухомымі. Музей павінен быў стаць сапраўды унікальным, але грымнула перабудова, фінансаванне скарацілася, і праект, як гаворыцца, завіс у паветры.
Сёння на месцы музея-Цэнтр рамёстваў. На паляне размясціліся дзве печы, дамы ткачыхі, бедняка і Ганчара, побач — дзеючы Свята-Панцеляймонаўскі храм і млын.
Першым экспанатам музея стаў "домік бедняка", які быў прывезены з в.Туркі. Асаблівасцю гэтага доміка з'яўляецца тое, што яго не разбіралі для перавозкі, а перавозілі цалкам, для чаго наймалі спецыяльную тэхніку ў вайсковай частцы ў п. Кісялевічах. Цікава, як накрывалі дах «хаткі бедняка» - накрыты ён быў саломай, якую спецыяльна для гэтага ціснулі ўручную, сярпамі.
Наступны будынак -  "дом ткача" - перавозілі з Глушы, і так склаліся абставіны, што яго ўжо былі вымушаныя разабраць і збіраць зноўку ўжо на музейнай пляцоўцы. Далей быў "дом ганчара", які прывезлі з в.Лужанец Гарохаўскага сельсавета. У гэтым доміку была зроблена спецыяльная печ для абпалу ганчарных вырабаў. Сёння гэтая печ, дарэчы, працягвае працаваць, і "дом ганчара" - адзін з нямногіх будынкаў, які і сёння выконвае сваю функцыю - тут працуе ўзорны гурток ганчарнага мастацтва "Глечыкі".
Найбольш цікавым экспанатам музея стала вятрак. Хоць першапачатковай мэтай было паказаць у музеі ўзоры народнай архітэктуры раёна, але знайсці млын у Бабруйскім не ўдалося. Паводле слоў Уладзіміра Канстанцінавіча, млын была перавезена з Клецкага раёна. Унутры, на механізме, пазначаны нават год, калі гэты вятрак быў пабудаваны - апошняе дзесяцігоддзе XIX стагоддзя. Вятрак і далей пакідае яшчэ за сабой пэўныя таямніцы, так нявысветленым застаецца, хто ж такі Юзаф Базыль, імя якога пазначана на коле механізму млына.
Яшчэ адным вельмі цікавым помнікам было гумно, перавезена з в. Пабокавічы. Шкада, што сёння мы яго ўжо не ўбачым, бо ў раёне гумно наўрад ці дзе яшчэ захавалася. Была яшчэ і лазня па-чорнаму і кузня, якія, таксама, на жаль, не захаваліся.
З вёскі Куты была перавезена стараабрадчаская царква 1880-х гадоў пабудовы. Царква ў глушы сёння дзейнічае як праваслаўная, яна была асвечана ў гонар святога Панцеляймона.
У цяперашні час на тэрыторыі музея-скансена функцыянуе Цэнтр рамёстваў. Ён вядзе сваю дзейнасць з 1 красавіка 1992 года. Прыярытэтнымі напрамкамі дзейнасці цэнтра з'яўляюцца падтрымка і стварэнне ўмоў для натуральнага існавання традыцыйных рамёстваў у сапраўдны момант.
У Цэнтры рамёстваў вядуць сваю дзейнасць 2 майстры са званнем» народны", якія таксама з'яўляюцца членамі Беларускага саюза майстроў народнай творчасці. Гэта Бовда Юрый Іванавіч і Арлоў Аляксандр Васільевіч.

У мэтах папулярызацыі народных мастацкіх рамёстваў праводзіцца ўласнымі сіламі:
* "Пленэр па кераміцы" для кіраўнікоў і ўдзельнікаў дзіцячых калектываў дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва;
* заняткі ўдзельнікаў узорнага калектыву ганчарнага мастацтва            "Глечыкі" з народным майстрам Рэспублікі Беларусь Бовда Юрыем Іванавічам, які з'яўляецца куратарам дадзенага калектыву;
* праводзяцца майстар-класы па пэўных тэхніках апрацоўкі ганчарных вырабаў для майстроў іншых устаноў культуры з мэтай абмену вопытам;
* сумесная праца майстроў па выпрацоўцы новага метаду апрацоўкі ганчарных вырабаў, напрыклад, метад дымления і абвару;
* індывідуальныя майстар-класы.

Брэндам Бабруйскага раёна па праву можна назваць ганчарства, традыцыі якога вядомыя далёка за межамі раёна. Такія вынікі былі дасягнутыя дзякуючы майстрам, якія прынесьлі майстэрства на ўзровень мастацтва. У 2010 годзе традыцыйная тэхналогія ганчарных вырабаў, пад кіраўніцтвам народнага майстра Рэспублікі Беларусь Баўды Юрыя Іванавіча, атрымала статус аб'екта нематэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці Рэспублікі Беларусь. Бо на Бобруйшчыне заўсёды славіліся працы ганчароў – традыцыйная посуд і цацкі, свістулькі. Кераміку раёна адрознівае своеасаблівасць прапорцый, сціплае дэкарыравання, асаблівасці ў канструкцыі накрывак і ручак, а таксама спалучэнне бескаляровых глазуры з каларытам светла-чырвоных глін.
На базе Цэнтра рамёстваў п. Глуша існуе і пераемнасць пакаленняў, так як дзейнічаюць гурткі і калектывы, у выніку дзейнасці якіх ажыццяўляецца перадача тэхналогій і навыкаў ад старэйшага пакалення да малодшага праз заняткі, сумесная праца над вырабамі і асабісты прыклад майстроў.
На сённяшні дзень прымаюцца разнастайныя меры, каб гэта спадчына нашага раёна не знікла. З гэтай жа мэтай быў арганізаваны, і плённа функцыянуе, гурток ганчарнага мастацтва» Глечыкі", які носіць званне ўзорны (пастанова калегіі Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь № 9П ад 23.09.2002 года). Асноўнай мэтай яго з'яўляецца прыцягненне дзяцей і падлеткаў да ганчарнага майстэрства. Праца ў калектыве будуецца на аснове рэгіянальных традыцый. Кіруе ўзорным калектывам ганчарнага мастацтва             "Глечыкі" Арлоў Аляксандр Васільевіч.
Па-сапраўднаму Цэнтр рамёстваў ажывае ў дзень штогадовага рэгіянальнага фестывалю народных промыслаў і рамёстваў «Глушанскі хутарок», які праходзіць у пачатку кастрычніка з 2010 года, а таксама падчас працы сядзібы Дзеда Мароза з 25 снежня па 7 студзеня.

Графік працы:

08.00 – 20.30 у аў., сер., чц., пт. (абед 13.00-13.30)

10.30 – 19.00 у сб.

10.30-19.30 у нядз.

Кантакт:

cks@bobruisk-rik.gov.by

+375 2257 20-151

+375 2257 15-077