Вёсачка Вольна размясцілася ў Брэсцкай вобласці. Першае згадванне пра яе сустракаецца ў XVI стагоддзі, тады гэта было сяло пад назвай Вольнае. Вёска на працягу 150 гадоў была ва ўладаннях роду Каменскіх, пасля чаго яе выкупілі Дамыслоўскія. У другой палове XVII стагоддзя ў гэтым населеным пункце ўтварыўся манастыр, на тэрыторыі якога адкрылі шпіталь для людзей старога ўзросту і школу для дзяцей. У школе вучылі не толькі чытаць і пісаць, але і асноўным паняццям філасофіі.

З новым ўладальнікам вёскі Вольна Дамыслоўскім тут шмат што памянялася. Адна з асноўных змен закранула і манастыра. Гэту старую ўніяцкую пабудову па загадзе новага гаспадара знеслі, і на яе месцы ўзвялі ў 1768 годзе новую Траецкую царкву.

Траецкая царква ў невялікім населеным пункце пад назвай Вольна ўзводзілася, як базіліянскі касцёл уніятаў. Пры касцёле працавала школа, якую наведваў вядомы архітэктар і мастацтвазнаўца Р. Слімак. Гэты храм – яркі прыклад архітэктурнага помніка, што адносіцца да стылю «віленскага барока». Пабудоў, выкананых у такім стылі, на тэрыторыі сучаснай Беларусі засталося вельмі мала.

На працягу ўсяго часу існавання царквы яна раз-пораз перажывала шматлікія змены. З сярэдзіны XIX стагоддзя і да другой паловы XIX стагоддзя храм існаваў у якасці жаночага манастыра, пасля чаго яго зачынілі. Усе манашкі перабраліся ў Праабражэнскі манастыр, што знаходзіцца ў Мінску. А да канца XIX стагоддзя царкву адкрылі зноў і асвяцілі ў праваслаўны храм. Некаторыя пабудовы і каменны корпус, які да нашых дзён не захаваўся, былі скарыстаны мінскім манастыром. У самым храме знаходзіцца некалькі даволі старых абразоў, што адносяцца да XVIII стагоддзя. Адзін з якіх называецца абразам «Святога Мікалая».

Сама пабудова царквы выглядае вельмі неардынарна і арыгінальна. На асноўным фасадзе храма захавалася незвычайнае пано ў выглядзе рэльефнай ляпніны з вайсковай атрыбутыкай. Падобных будынкаў сярод архітэктурных пабудоў таго часу захавалася зусім крыху.

Размяшчэнне царквы вельмі ўдалае. На беразе невялікай ракі раскінуўся старадаўні парк, які ўкрывае святыню сваёй пышнай і сакавітай зелянінай. Усярэдзіне парка размяшчаецца невялікі пагорак, на якім і ўзвялі ў той час Траецкую царкву, абсалютна не пралічыўшыся з месцам размяшчэння. Унікальныя і непаўторныя лініі сілуэта храма робяць яго яшчэ больш загадкавым і прыцягальным для ўвагі турыстаў.

Гэта дзіўная Траецкая царква авеяная духам самай рэдкай архітэктуры XVIII стагоддзя, які цікавіць вандроўнікаў з многіх гарадоў Беларусі і дае ўнікальны шанец па-сапраўднаму адчуць адпачынак у розных кутках краіны.