Жаночы манастыр у Кобрыне славіцца сваёй глыбокай гісторыяй і духмяным хлебам, які выпякаюць паслушніцы ў яго сценах па чацвяргах. Уражанні ад архітэктуры барочнага манастырскага корпуса, запраўленыя густам манастырскага хлеба з мёдам, надоўга застануцца ў вашай памяці.

Колькі на самай справе гадоў манастыру

Адлік гісторыі манастыра прынята весці з яго першага згадвання ў гістарычных хроніках – у 1465 годзе. Менавіта тады, як паведамляе крыніца, кобрынская княгіня Улляна і яе сын Іван адпісалі Спаскаму храму пры манастыры млын з сажалкай і зямлёй.

У 2015 годзе ва ўрачыстай атмасферы манастыр адсвяткаваў свой 550-ты юбілей. Сімвалічна, што ў гэтым жа годзе, падчас навуковай канферэнцыі, быў абнародаваны яшчэ адзін гістарычны дакумент, датаваны 1401 годам, у якім згадваецца манастыр у Кобрыне. Такім чынам, яго ўзрост як мінімум на паўстагоддзі больш. Але гісторыкі мяркуюць, што могуць быць новыя адкрыцці. І цалкам магчыма, што дата першага згадвання перамясціца ў канец XIV стагоддзя.

Асноўныя вехі гісторыі манастыра

1492 год – да манастыра перайшла вёска Корчыцы з дзвюма корчмамі. Падарунак жонкі Івана Кобрынскага князёўны Фядоры.

1549 – манастырская рэвізія каралевы Боны выявіла, што манастыр валодаў каштоўнай бібліятэкай, у тым ліку першымі друкаванымі кнігамі на кірыліцы.

1596 – манастыр стаў уніяцкім у выніку падпісання Берасцейскай уніі.

1626 – у манастыры прайшоў Кобрынскі царкоўны сабор.

1812 – падчас Кобрынскай бітвы была спалена драўляная манастырская царква.

1839 – манастыр быў зачынены пасля скасавання ўніі на Полацкам царкоўным саборы. У будынку размясцілася духоўнае вучылішча.

1896 – у выніку пажару ўсе пабудовы згарэлі, ацалеў толькі двухпавярховы каменны корпус, што дайшоў да нашых дзён.

5 цікавых фактаў

У духоўным вучылішчы канца XIX стагоддзя рыхтавалі рэгентаў для царкоўных хароў і настаўнікаў для прыходскіх школ.

У 1920-х гадах польскія ўлады адрамантавалі пацярпелы ў пажары будынак і аддалі яго «павятоваму суду». Падчас прац былі выяўлены старажытныя труны кобрынскіх князёў, а ў сценах – больш дзесяці шкілетаў, закаваных у ланцугі…

У час II Сусветнай вайны ў кялейным корпусе манастыра размяшчаліся казармы вермахта. А ў 1944 годзе размяшчаўся штаб савецкай контрвыведкі «Смерш».

Больш 60 гадоў пасля вайны ў будынку знаходзілася раённае аддзяленне міліцыі.

Паводле статута, у жаночы манастыр, які адкрыўся ў 2010 годзе, не могуць паступіць непаўналетнія, замужнія, а таксама маці, якія выхоўваюць дзяцей.

Адраджэнне прыстанку

У 2010 годзе манастырскі будынак перадалі Брэсцкай епархіі, якая прыняла рашэнне пра адраджэнне жаночага Спаскага манастыра.

Быў зроблены рамонт і рэканструкцыя корпуса. У ім размясціліся келлі, трапезная, рукадзельная, бібліятэка і дамавы храм у гонар абраза Багародзіцы «Хуткапаслушніцы». Гэта спіс, зроблены спецыяльна для кобрынскага манастыра на Афоне, з аднайменнай цудадзейнай выявы (у манастыры з 2011 года).

Як сцвярджаюць манашкі, «Хуткапаслушніца» вылечвае ад эпілепсіі, анкалогіі, захоўвае вандроўнікаў і немаўлят.

Двухпавярховы будынак манастырскага корпуса з'яўляецца помнікам архітэктуры барока XVII стагоддзя. Яго фасады вылучаюцца рызалітамі з дэкаратыўнай ляпнінай. Сцены ўпрыгожваюць пілястры і філёнгі вакол аконных проймаў.

Настаяльніцай жаночага манастыра ў Кобрыне з'яўляецца ігумення Еўфрасіння.