Парк імя Ж. Э. Жылібера атрымаў сваю назву ў гонар французскага вучонага і асветніка, які доўгі час жыў у Гродне і заснаваў тут медыцынскую акадэмію (першая падобная ўстанова на тэрыторыі Беларусі), а таксама шпіталь, акушэрскую школу і батанічны сад, які ў перыяд свайго росквіту налічваў больш за 2000 відаў раслін з усяго свету.

Батанічны сад быў закладзены ў 1775 годзе. Тут жа раслі рэдкія прадстаўнікі флоры, прывезеныя Жыліберам з роднага Ліёна і прыжыліся на гродзенскай зямлі. Праз тры гады пасля стварэння, сад ужо лічыўся адным з лепшых у Еўропе і налічваў 2000 раслінных відаў. Аднак пасля таго, як Ж. Э. Жылібер пакінуў Гродна, гэтае месца засталося без належнага сыходу і пачало прыходзіць у заняпад, хоць і не знікла цалкам. Праз некалькі гадоў тое, што засталося ад прыроднага ансамбля, створанага Жыліберам падзялілі на два садкі і парк. Пастамент з вечным агнём з'явіўся ўжо пасля Другой сусветнай вайны над брацкай магілай, у якой пахаваныя салдаты, якія памерлі ад ран у ваенна-палявым шпіталі. У 1920-я пад апекай Яна Каханоўскага ў Гродне зноў вырашылі заснаваць батанічны сад. Ён не быў так разнастайны расліннымі відамі, як сад Жылібера, але уключаў больш за 800 раслінных відаў. З часам тут быў усталяваны бюст Элаізы Ажэшкі.

Тут таксама можна ўбачыць і іншыя скульптуры, адна з якіх адлюстроўвае заснавальніка ботаничсекого саду — Ж.Э. Жылібера. Пасля таго як у парку з'явіліся атракцыёны, кафэ і Летні амфітэатр, ён здабыў сучаснае аблічча. Дадатковую маляўнічасць парку надае рака Гараднічанка, якая працякае праз яго.

Сённяшні парк значна адрозніваецца ад свайго папярэдніка, закладзенага вядомым французскім навукоўцам, але ўсё таксама ўражвае зялёнымі алеямі, лаўкамі, якія размясціліся ў цені высокіх дрэў, мастамі над цурчыць рэчкай Гараднічанка і бронзавымі статуямі рук Уладзіміра Панцялёва і Аляксандра Анціпіна.