Кобрын лічыцца адным з самых старажытных гарадоў Рэспублікі Беларусь. Першапачаткова Кобрын быў рыбацкім пасёлкам. Паводле легенд, населены пункт належыў нашчадку Кіеўскага князя Ізяслава, які любіў ездзіць на паляванне ў мясцовыя лясы і аднойчы натрапіў на вельмі маляўнічы астравок. Абмывала яго рака Мухавец і два пратокі рэчкі Кобрынкі. Ішлі гады, рыбацкі пасёлак квітнеў: будаваліся жылыя дамы, усё шырэй разворвалі палі. Лясны масіў станавіўся менш, а спрыяльнае для жыцця мястэчка ўсё часцей прыцягвала да сябе погляды шматлікіх заваёўнікаў.

І ўжо ў канцы XIII стагоддзя ўладальнікам гэтых ўрадлівых зямель стаў вялікі князь Уладзімір Васількавіч, які, паводле шматлікіх гістарычных пісанняў, і з'яўляецца сапраўдным заснавальнікам горада пад назвай Кобрын.

Манумент вялікаму князю Уладзіміру Васількавічу і яго князёўне Вользе Раманаўне быў узведзены ў горадзе Кобрыне на вуліцы Суворава ў 2009 годзе. Упершыню аб гэтым дзіўным горадзе, як ужо было сказана вышэй, пісьмовыя крыніцы згадваюць у 1287 годзе. Гэты гарадок быў названы ў завяшчанні князя Уладзіміра Васількавіча, унука Рамана Галіцкага, дзе ён апісваў сваёй вернай Вользе Раманаўне горад Кобрын разам з вёскай пад назвай Гарадзец. Менавіта гэта летапіснае ўпамінанне і стала сюжэтам для ўзвядзення манумента. Ён размешчаны ў мнагалюдным месцы, дзе кожны чалавек, які праходзіць ці праязджае міма гэтага помніка, абавязкова зверне сваю ўвагу на непаўторны твор мастацтва.

На метровым пастаменце, выкананым з чырвонага гранітнага каменю, узвышаюцца дзве фігуры: князь Уладзімір Васількавіч і яго жонка Вольга Раманаўна. Немагчыма не адзначыць выразнасць ліній і формаў, супакоены і ў той жа час задуменны твар князёўны Вольгі нібы ажывае побач з летуценным і адначасова уладным князем Уладзімірам.

Што можна сказаць пра князя Уладзіміра? Вядома, што, будучы знакамітым рэфарматарам сваёй эпохі, Уладзімір займаўся развіццём гандлю, умацоўваў і пашыраў горад, узводзіў святыні, пісаў святыя абразы. Княгіня Вольга славілася тым, што прымала непасрэдны ўдзел у напісанні знакамітага Іпацьеўскага летапіса, адной з найбольш важных і ўплывовых гістарычных крыніц пра дзяржаву пад назвай Старажытная Русь. На сённяшні дзень, бронзавы помнік князю Уладзіміру Васількавічу, які стаіць побач з жонкай, упрыгожвае горад, а сам вялікі князь, працягваючы сваю руку, нібы дае сваё благаславенне гораду Кобрыну і ўсім яго жыхарам. Дадзены манумент – вынік работы знакамітага майстра Аляксандра Лышчыка, які, акрамя гэтага,  з'яўляецца стваральнікам славутага помніка бабру ў горадзе Бабруйску, а таксама чаравічак з бронзы ў Оршы.

І калі некалі многія жыхары Кобрына не ведалі сапраўдных імёнаў заснавальнікаў свайго роднага горада, то цяпер яны, несумненна, занялі сваё законнае месца ў гістарычнай памяці населенага пункта і яго жыхароў.