Заўсёды вельмі складана расказваць пра тыя славутасці, якія не адносяцца да ліку гісторыка-культурных помнікаў, не ўваходзяць у склад ансамбля палацавай архітэктуры, але пры гэтым займаюць вельмі важнае месца ў гісторыі горада, вёскі ці мястэчка. Да такой катэгорыі адносяцца вадаёмы. Яны надаюць месцу асаблівую прыгажосць і арыгінальнасць, ствараюць утульнасць і непаўторнасць. На беразе возера прыемна бавіць час з сям'ёй, адпачываць, знаходзіцца сам-насам з сабой і сваімі думкамі, думаць, разважаць.

Невялікае возера неверагоднай прыгажосці пад назвай Верхалескае ёсць у Кобрынскім раёне Брэсцкай вобласці. Яго гісторыя ахінута таямніцамі не менш, чым кожная іншая славутасць. Да велізарнага жалю, гістарычных звестак пра яго ці гісторый яго ўзнікнення не захавалася да нашага часу.

Размешчана яно ў мястэчку Верхалесе, адкуль і пайшла яго назва. Першае пісьмовае згадванне пра мястэчка адносіцца да 1668 года. Жыццё і функцыі возера змяняліся з цягам часу. Звязана гэта было ў першую чаргу з уладальнікамі мястэчка і гістарычнымі падзеямі. Кажуць, што менавіта тады мясцовыя жыхары пачалі выкопваць тут возера для гаспадарчых патрэб. Аднак пісьмовых і гістарычных пацверджанняў гэтаму няма ніякіх. З-за таго, што ніхто не хацеў займацца акультурваннем тэрыторыі вакол возера, праз некаторы час яно ператварылася ў звычайнае балота.

Беларускі паэт Сцяпан Няфёдавіч аднойчы згадваў гэта возера ў сваіх вершах. Больш згадванняў пра возера Верхалескае няма нідзе.

Менавіта таму мы не можам расказаць яго гісторыю існавання, апісаць, што менавіта тут адбывалася, якім зменам яно падпадала. Да 1990 года тэрыторыя возера была запушчаным, недагледжаным балотам. Без належнага догляду яго берагі пачалі зарастаць, робячыся непрыдатнымі для адпачынку і купання.

У 90-х гадах XX стагоддзя пачаліся працы па ачышчэнні балота, калі тут пачалі выціскаць пяском торф, пасля чаго возера зноў запоўнілася вадой. Тады яго тэрыторыю акультурылі і месца стала любай зонай адпачынку для рыбакоў. Возера Верхалескае знакаміта ў Кобрынскім раёне велізарнай колькасцю і разнастайнасцю рыбы, якая там знаходзіцца. Рыбакоў на возеры можна ўбачыць не толькі летам ці вясной, але нават у самыя лютыя маразы!

Праз некаторы час мясцовыя ўлады вырашылі стварыць вакол возера зону адпачынку, якая і цяпер прымае адпачывальнікаў не толькі з нашай краіны. Спачатку гэта былі ўсяго некалькі альтанак і лавак, а потым праект атрымаў далейшае развіццё, і на беразе возера былі пабудаваны невялікія хаткі для адпачынку. У іх можна адпачыць, пераначаваць і схавацца ад непагаддзі.

Адпачынак на беразе вадаёма – гэта самы незабыўны і карысны від адпачынку. І сапраўды: няма нічога больш выдатнага, чым цешыцца актыўным сямейным адпачынкам на беразе маляўнічага возера, лавіць рыбу, слухаць спеў птушак і дыхаць свежым паветрам!