Беларусь – адна з нямногіх краін, якая за гады страшных падзей Вялікай Айчыннай вайны найбольш моцна пацярпела ад дзеянняў нямецка–фашысцкіх захопнікаў. Беларуская зямля ўвабрала ў сябе вялікую колькасць крыві партызан і савецкіх салдат, і да гэтага часу ветэраны з жахам і ўздрыгам распавядаюць аб тых страшных падзеях 1941-1945 гадоў.

Шмат жахлівага і сумнага прыйшлося на долю Брэсцкай вобласці. Тут, акрамя найбуйнейшага мемарыяльнага комплексу «Брэсцкая крэпасць-герой», размяшчаюцца і іншыя памятныя сведчанні аб ахвярах вайны. Так, у Пінскім раёне, у невялікай вёсачцы Добрая Воля існуе помнік ахвярам халакоста.

Паводле афіцыйнай інфармацыі, у Пінскай вобласці загінула практычна ўсе яўрэйскае насельніцтва. А гэтая лічба дасягае 30 000 чалавек. Акрамя мемарыяльнага комплексу ў вёсцы Добрая Воля, у Пінскім раёне ахвярам Вялікай Айчыннай вайны ўстаноўлена яшчэ мноства помнікаў: у вёсках Пасенічы і Казляковічы, помнік на вуліцы Пушкіна ў Пінску і іншыя гістарычныя месцы. Цяпер па гэтых месцах праходзіць найбуйнейшы экскурсійны маршрут «Дарогай памяці і смутку».

Горад Пінск вызвалілі ад нямецкіх захопнікаў 14 ліпеня 1944 года. Для тых турыстаў, што цікавіцца ваеннай тэматыкай, мемарыяльны комплекс у вёсцы Добрая Воля ўяўляе вялікую каштоўнасць. На вялікі жаль, тут былі месцы масавага расстрэлу яўрэяў.

Цяпер, дарэчы, сама вёска Добрая Воля зусім маленькая. Раней, у часы Другой сусветнай вайны, гэта быў густанаселены пасёлак з пяццюдзесяццю дамамі. Цяпер жа, праз больш за 60 гадоў, тут засталося ўсяго 4-5 двароў. Большая частка адміністрацыйных будынкаў была разбураная гітлераўскімі захопнікамі. Пасля гэтага, напрыклад, краму і будынак пачатковай школы не аднаўлялі.

Насельніцтва вёскі Добрая Воля, якое засталося пасля вайны, выселілі пасля Чарнобыльскай катастрофы. Цяпер жа тут засталіся старажылы, якія не жадаюць пакідаць родныя і такія любімыя месцы. Можна з упэўненасцю сказаць, што нешматлікія мясцовыя жыхары жывуць тут асобным ад горада жыццём.

Мемарыяльны комплекс у вёсцы Добрая Воля размяшчаецца сярод густога зарасніка, тут жа шмат паваленых дрэў. Недасведчаны турыст можа нават заблукаць па дарозе да помніка, паколькі практычна ніякіх паказальнікаў тут не відаць. На першы погляд здаецца, што нічога, што нагадвала б пра цяжкія ваенныя часы, тут няма. Аднак мясцовыя жыхары – старэнькія бабулі і дзядулі – распавядаюць сапраўды страшныя рэчы, ад якіх мурашкі прабягаюць па скуры, і міжволі наварочваюцца слёзы.

Хай мемарыяльны комплекс ахвярам халакоста ў вёсцы Добрая Воля зусім невялікі, але тут усё роўна з'яўляюцца ўдзячныя людзі, якія шануюць памяць загінулых і спадзяюцца, што ніколі не паўтарацца несправядлівыя расстрэлы мірных жыхароў. Як ведаць, бо наша жыццё магло б скласціся зусім інакш...