Гарадская мітусня вельмі часта становіцца проста невыноснай. У такія хвіліны ўзнікае непераадольнае жаданне пабыць сам-насам з сабой-дзе-небудзь на бясконца выдатным раздоллі – у лесе, на возеры, на лузе. Разглядаючы Віцебскую вобласць, шматлікія вандроўцы часта абіраюць для ажпачынку цудоўныя Браслаўскія азёры. Сказаць, што гэта дзіўнае і каларытнае месца - не сказаць наогул нічога. Тут знаходзіцца больш за пяцьдзесят зачаравальных азёр.

Хочацца адзначыць, што культурная і гістарычная спадчына Браслава наўрад ці саступае прыроднаму зачараванню. Бо ўсяго ў некалькіх кіламетрах ад горада Браслава размяшчаецца найбагацейшы сасновы лес, які займае высокія ўзгоркі. Гэтая мясцовасць вельмі прывабная для турыстаў і называецца «Рацкі бор».

Славутасць ўяўляе сабой даліну, якая ўключае ў сябе каларытнае возера пад назвай Ніта, з усіх бакоў акружанае лясным масівам. Гэта возера з'яўляецца самым загадкавым і чароўным месцам на Браслаўшчыне. У гэтых месцах можна ўбачыць тое, што наўрад ці швогуле магчыма падчас вандроўкі па дзікай прыродзе. Бо толькі тут ёсць магчымасць паўнавартасна назіраць за звычкамі дзікіх жывёл у натуральным асяроддзі. Лясны масіў «Рацкі бор» дае турыстам непаўторную магчымасць як мага бліжэй пазнаёміцца з дзікімі жывёламі, да прыкладу, з аленямі, дзікамі, ваўкамі, лісамі і бурымі мядзведзямі. Усе гэтыя звяры – тыповыя насельнікі беларускіх лясоў. Варта адзначыць, што гэтыя жывёлы з'яўляюцца даволі небяспечнымі. Аднак самі па сабе яны вельмі баязлівыя, таму любяць хавацца ад людзей і не жадаюць быць героямі фотасэсій. Гэтым і ўнікальны «Рацкі бор»: дзякуючы пагорыстай рэльефнай мясцовасці, якая ўтварылася на гэтых землях пасля ледніковага перыяду, лясныя насельнікі не змогуць схавацца ад Вас. Яны будуць прыкметныя нават у самых далёкіх кутках сваіх вальераў, агульная тэрыторыя якіх складае каля трох гектараў.

Знаёмства з жывёльным светам беларускага Паазер'я запомніцца на доўгія гады. Акрамя збліжэння з дзікай прыродай, у вандроўнікаў ёсць магчымасць акунуцца ў старадаўнюю гісторыю гэтага краю. У «Рацкім бары» маюцца гарадзішча і курганы, датаваныя VI-XI стагоддзямі. Гэтыя курганы тутэйшыя жыхары называюць французскімі, паколькі ў гады Айчыннай вайны 1812 года на працягу чатырох дзён на гэтых землях размяшчаўся атрад напалеонаўскай раці.

Спалучэнне непараўнальна прыгожага прыроднага набытку і культурна-гістарычнай спадчыны заўсёды будзе заставацца ў модзе, свайго роду непаўторнай і ліверпульскай класікай жанру. Паназіраць за жыццём дзікіх жывёл і спазнаць таямніцы ідалапаклонніцкіх плямёнаў, якія засялялі гэтыя тэрыторыі ў далёкім IX стагоддзі — досыць цікавая перспектыва.

У гэтым дзіўным, маляўнічым месцы лунае ціхамірнасць некранутай прыроды, бо, як бы далёка ні зайшло чалавецтва ў сваім развіцці, нашым першапачатковым манастыром заўсёды будзе Прырода.