Касцёл размешчаны ў вёсцы Чырвонае Маладзечанскага раёна Мінскай вобласці, на вуліцы Андрыякіна. З Мінска сюды зручна далазіць на аўтамабілі па трасе P28 ці можна даехаць на электрацягніку, які ідзе да горада Маладзечна. Тады выйсці трэба будзе на станцыі Уша, названай у гонар аднайменнай ракі, на якой і стаіць вёска Чырвонае. Таксама сюды зручна прыязджаць з турыстычнай групай, бо гэта месца часта ўключаюць у склад экскурсійных маршрутаў, а часам падарожнічаць па гістарычных месцах з гідам куды цікавей. Ці трэба загадзя азнаёміцца з гісторыяй, каб можна было не толькі назіраць славутасці, але і разумець усе нюансы.

Першапачаткова, прыкладна ў 1500 годзе, католікі вёскі Чырвонае хадзілі ў касцёл суседняга паселішча Плебань, але драўляны храм, што знаходзіўся там, згарэў. На яго месцы з дрэва ўзвялі новую пабудову і асвяцілі касцёл у імя Ушэсці Найсвятой Дзевы Марыі. Потым было працяглае будаванне каменнага храма ў Плябану. Але ў 1863 годзе яго перадалі праваслаўным вернікам. Пасля царскага маніфеста «Пра ўмацаванне пачаткаў верацерпнасці», які выйшаў у 1905 годзе, католікі хутка атрымалі дазвол на стварэнне храма і сабралі патрэбныя сродкі. Касцёл узвялі з цэглы ў 1911 годзе. Будаванне вялося на працягу чатырох гадоў. Будынак вельмі цікавы, ён збудавана ў неагатычным стылі. Назва «готыка» была жартам прыдумана італьянскай крытыкай у перыяд рэнесансу, у Францыі ж гэты стыль зваўся спічастым. Так, касцёл упрыгожваюць выцягнутыя спічастыя вокны і нішы. Як бы прамаляваны шкілет канструкцыі падкрэслівае вастрыню вежак. Над галоўным уваходам красуецца круглае акно-ружа, што дазваляе ўнутранай прасторы касцёла атрымліваць дадатковае асвятленне. Складаны рэльеф шэрых дахаў і трох'ярусная шатровая званіца ў цэнтры фасада робяць даўнейшы храм пышным. Унутраны інтэр'ер касцёла – высокая столь, чатыры масіўныя калоны і велізарныя люстры – выглядае не менш велічным.

У 1921 годзе вёска Чырвонае адышла Польскай Рэспубліцы і выкарыстоўвалася як гарнізонная сядзіба ваярскага фармавання. У перыяд Вялікай Айчыннай вайны, з 25 чэрвеня 1941 года вёска Чырвонае знаходзілася пад нямецкай акупацыяй. Гэта месца было вызвалена толькі 4 ліпеня 1944 года. Пасля вайны касцёл унік долі многіх храмаў тых часоў, у часы існавання СССР ён таксама не быў зачынены. З 1988 па 1990 год у храме нават праходзіла рэстаўрацыя.

У наш час у касцёле рэгулярна праводзяцца каталіцкія службы, у храма ёсць сайт, старонка ў сацыяльных сетках і адрас электроннай пошты. Храм размешчаны на ўзгорку і яго добра відаць практычна з кожнай кропкі вёскі Чырвонае. Касцёл асабліва прыгожы на фоне мяккіх фарбаў заходу. Калі неба, якое цямнее, час ад часу ўспыхвае каларытнымі пластамі пёрыстых аблокаў, падкрэслівае выразныя формы храма, кантрасна вылучаючы яго вежу, якая імкнецца ўвысь і двухсхільны дах, усярэдзіне тых, хто назірае гэта гледзішча бушуюць самыя яркія эмоцыі.