Беласнежныя храмы, што ганарліва падымаюць свае вытанчаныя шпілі да блакітнага неба, выклікаюць захапленне ў ва ўсіх, хто іх бачыць. Шматлікія з іх становяцца сапраўднымі сімваламі гарадоў, у якіх знаходзяцца (напрыклад, касцёл Францыска Ксаверыя ў Гродна ці Свята-Духаў сабор у Мінску). Адзін з найпрыгажэйшжых касцёлаў знаходзіцца ў вёсцы Дарава Ляхавіцкага раёна і займае ганаровае месца сярод славутасцяў Брэсцкай вобласці.

Гісторыя вёскі Дарава і яе каталіцкага прыходу

Вёска Дарава аб'яднана разам з вёскамі Дарава-Чыж і Літва ў адзін населены пункт. Яна ўпершыню згадваецца ў пісьмовых крыніцах у XV стагоддзі. Першы каталіцкі храм з'явіўся ў вёсцы тады ж: уладальнікамі земляў была дынастыя Мантыгердавічаў, і ў 1440 годзе яны ініцыіравалі ўзвядзенне каталіцкага касцёла. Ён быў пабудаваны на высокім беразе Шчары з дрэва (дарэчы, сучасны будынак знаходзіцца прама на гэтым жа самым месцы). Праз стагоддзе, у 1540 годзе, у Дарава заснавалі паўнавартасны каталіцкі прыход і ўзвялі новы касцёл.

Упершыню храм быў знішчаны падчас Трынаццацігадовай вайны (1654—1667 годы). Ёсць звесткі, што адбудавалі яго да 1841 года.

Вёска разам з храмам была практычна сцёртая з твару зямлі падчас Першай сусветнай вайны: яна знаходзілася прама на лініі фронта. Толькі калі па ўмовах Рыжскай мірнай дамовы вёска адышла да Польшчы, яе адбудавалі і ўзвялі каменны каталіцкі храм. 

Цікавы факт ад VETLIVA: лічыцца, што з-за недахопу сродкаў і будаўнічых матэрыялаў пры ўзвядзенні касцёла Ушэсця Панны Марыі выкарыстоўваліся падручныя матэрыялы. Гэта былі… блокі, што павыразалі з навакольных нямецкіх дотаў Першай сусветнай вайны.

З 1939 вёска знаходзілася ў складзе БССР, падчас Другой сусветнай вайны (з 1941 па 1944 год) была акупавана. У паваенны час храм быў зачынены, будынак выкарыстоўваўся ў якасці склада. Яго вярнулі вернікам толькі ў 90-ыя гады XX стагоддзі.

Найновая гісторыя каталіцкага прыходу ў Дарава

У ХХ стагоддзі каталіцкі прыход у вёсцы Дарава перажываў не лепшыя часы. Падчас Другой сусветнай вайны, напярэдадні знішчэння вёскі, жыхарам атрымалася выратаваць званы храма: іх папросту знялі з яго і ўтапілі ў Шчары. Доўгі час паўнавартаснага касцёла тут не было: бацька Казімір Ваньковіч заснаваў капліцу ў 1926 годзе, дзе і праходзілі набажэнствы. У 1931 годзе настаяцелем стаў Станіслаў Шаплевіч, які стаў актыўна распрацоўваць праект новага храма. У 1936 годзе капліца згарэла, што прымусіла мясцовых жыхароў да будаўніцтва паўнавартаснага касцёла. Ужо 15 жніўня 1538 года храм быў асвячоны, аднак прапрацаваў усяго год. У 1939 годзе яго зачынілі, а Станіслаў Шаплевіч быў вымушаны хавацца ад улад: спачатку ад НКУС, затым — ад немцаў, якія падазравалі яго ў сувязях з падпольным польскім войскам Крайова. Святара затрымалі ў 1947 году і выслалі ў Інту на 25 гадоў.

Пасля вызвалення ў 1956 годзе Шаплевіч вярнуўся на радзіму. Аднак у храме размяшчаўся склад, таму ён так і не змог аднавіць набажэнствы…

Цікавы факт ад VETLIVA: касцёл Ушэсця Святой Панны Марыі неаднаразова спрабавалі знішчыць. Ён падвергся абстрэлу ў 1944 годзе, у 1986 яго падпалілі, аднак згарэў толькі дах: сцены з нямецкіх бліндажоў усё ж выдужалі. 

У 1990 году вернікі атрымалі свой храм. Ізноў пачалі праводзіцца набажэнствы, а праз два гады яго асвяціў кардынал Казімір Свёнтэк.

Касцёл з'яўляецца дзейсным і дагэтуль, ён з'яўляецца  гісторыка-культурнай каштоўнасцю Беларусі. Ён акружаны прыгожай агароджай з аркавым уваходам, а ў памяць пра легендарнага святога бацьку каля яго ўсталяваны бюст Станіславу Шаплевічу. Выдатны кантраст ствараюць яго беласнежныя сцены і рознакаляровыя вітражы. Зазірніце сюды, падарожнічаючы па Беларусі ў складзе экскурсіі ці тура, і захавайце яго вытанчанае аблічча на фатаграфіях. Такое велічнае відовішча запамінаецца надоўга!

Крыніцы фота: https://34travel.me/, https://deskgram.net/explore/tags/darevo