Касцёл пачынае сваю гісторыю з 1785 года, калі мясцовы маршалак Антоні Косаў ахвяраваў грошы на яго пабудову. Планавалася, што гэта будзе невялікі храм пры каталіцкіх могілках. Так і было доўгі час. Храм дзейнічаў, будучы асвячоны імем Святой Варвары. Лічыцца, што Святая Варвара засцерагае ад імгненнай смерці, інакш кажучы, такой, калі над паміраючым нельга паспець правесці абрад прычашчэння. Пры касцёле была ўзведзена вежа, яго сучасніца, і плябанія.

Каталіцкі прыход рос, і паступова невялікі храм перастаў змяшчаць усю паству. Тады прынялі рашэнне перабудаваць яго, павялічыўшы пры гэтым унутраную прастору.

Архітэктура храма

Праект новага касцёла быў распрацаваны інжынерам-архітэктарам В. Піятроўскім. Храм вырашаны ў спалучэнні неараманскага стылю і неаготыкі. Пабудаваны з неатынкаванай чырвонай цэглы. Гэта трохнефная базіліка з дзвюма двух'яруснымі вежамі працягвае ўгару плоскасць цэнтральнага фасада. Яны злучаныя трохкутным франтонам.

У тым жа стылі і з таго ж будматэрыялу ўзведзеныя ўваходныя вароты. Храм, вежа побач, вароты складаюць адзіны гарманічны ансамбль.

Але гармонія на гэтым не вычэрпваецца. Ужо самі каноны архітэктурных стыляў касцёла мяркуюць імкненне ўгару, акрамя гэтага, будынак сам па сабе высокі, што ўзмацняе эфект  высаты і палёту. А цагляны мур, выкананы фігурна, філігранна, стварае ілюзію тонкіх карункаў, дадаючы агульнаму ўражанню адчуванне ўзвышша, вытанчанасці. На касцёл можна глядзець бясконца, адкрываючы ў ім усё новыя вартасці.

Калі звонку храм - яркае, сакавітае відовішча ў агульным ландшафце, то ўнутры ён светлы, лаканічны, у цэлым, пакідае адчуванне манахромнай графічнасці і чысціні, толькі іконы, узоры тонкага жывапісу складаюць яркі акцэнт на сценах, дамінуючы ва ўнутраным строі.

Яшчэ трохі гісторыі

Такім чынам, храм быў перабудаваны, і з ускраіннага касцёла ператварыўся ў цэнтр парафіі. Быў асвячоны нанова імёнамі Св. Варвары і Св. Язэпа.

Службы ў ім вяліся да 1935 года, калі, рэалізуючы палітыку ваяўнічага атэізму, дзяржава закрыла касцёл. Будынак стаў выкарыстоўвацца як склад ядахімікатаў.

У Вялікую Айчынную вайну касцёл Св. Варвары (Барбары) зведаў разбурэнні. На сайце каталіцкага касцёла ў Беларусі вобразна апісваецца, што разбураныя вежы былі падобныя да двух параненых рук,  узнесенных да неба ў слязах і нямой малітве.

Пасля вайны будынак касцёла заставаўся пустым. У ім спрабавалі ладзіць канцэрты арганнай музыкі.

Наступнае адраджэнне храма пачалося ў 1988 годзе. Ён быў вернуты каталікам, адрэстаўраваны, з тых часоў працуе. Хай ён ужо не з'яўляецца цэнтрам прыходу, але, безумоўна, працягвае выконваць высокае прызначэнне цэнтра духоўнага жыцця.

Храм Св. Варвары цяпер

У нашы дні касцёл актыўна дзейнічае, акрамя адпраўлення службаў і абрадаў, тут працуе хор, арганізуюцца розныя мерапрыемствы, увасабляюцца рэлігійныя ініцыятывы.

Касцёл Св. Варвары размешчаны трохі ў баку ад цэнтра горада, але сюды не зарастае народная сцежка. Адны прыходзяць памаліцца, іншыя - палюбавацца, трэція - падумаць пра ўрокі гісторыі. І кожнага стары касцёл прывячае, адорваючы дабрынёй, прыгажосцю, духоўнасцю.