Касцёл Дзевы Марыі ў Мінску

Архікафедральны касцёл Найсвятой Дзевы Марыі – гэта адна з асноўных святыняў каталіцызму ў Рэспубліцы Беларусь. Гэты касцёл з'яўляецца цэнтрам рымска-каталіцкай рэлігійнай канфесіі і размешчаны ў самым сэрцы гістарычнага цэнтра горада Мінска, непадалёк ад знакамітай Ратушы.

Гістарычны агляд архітэктурнага помніка

Касцёл пабудаваны членамі Таварыства Ісуса ў сярэдзіне XVII стагоддзя. Будаўніцтва сабора пачалося з узвядзення манастыра, а, дзякуючы ахвяраванням гараджанаў, усяго за некалькі гадоў тут быў пабудаваны велічны храм. Ужо ў 1710 г. ён быў асвячоны імем Ісуса, Марыі і Святой Барбары.

Калі ордэн езуітаў скасавалі, касцёл стаў прыхадскім. У 1798 г., пасля станаўлення Мінскай рымска-каталіцкай діяцэзіі, храму далі статус кафедральнага. Яго асвяцілі імем Найсвятой Дзевы Марыі. Да афармлення храма прыклалі сілы многія знакамітыя архітэктары і мастакі. Фрэскавыя роспісы скляпенняў і сцен храма адлюстроўваюць біблейскія сюжэты і гісторыю касцёла.

Чарговая рэканструкцыя ў сярэдзіне XIX стагоддзя была праведзена пад чулым кіраўніцтвам К. Хрышчановіча, які на той момант быў адным з вядучых архітэктараў Мінска. Калі діяцэзія была зачынена, касцёл быў атрымаў статус парафіяльнага, але застаўся галоўнай святыняй каталіцкай веры да 1917 г. Потым на кароткі прамежак часу храм ізноў стаў кафедральным саборам. У 1934 г. касцёл Дзевы Марыі зачынілі. Пасля Другой сусветнай вайны будынак зусім змяніў свой выгляд і прызначэнне ў выніку пасляваеннай рэканструкцыі горада. У новым памяшканні быў утвораны спартыўны клуб.

У 1993 годзе, пасля вяртання храма вернікам, касцёл быў адрэстаўраваны і прыняў гістарычнае аблічча. Рэстаўрацыя праводзілася пад кантролем кіраўніка Рымска-каталіцкай царквы ў Беларусі з удзелам лепшых беларускіх і польскіх спецыялістаў. 1997 г. стаў годам урачыстага асвячэння абноўленага касцёла Найсвятой Дзевы Марыі, дзе зноў сталі праводзіцца службы.

Архітэктурныя асаблівасці касцёла

Касцёл Дзевы Марыі неверагодна прыцягальны для жыхароў і гасцей горада і з'яўляецца архітэктурным помнікам. Ён выкананы ў стылі барока XVIII стагоддзя. Будынак не выходзіць на шумны праспект, а крыху сыходзіць углыб квартала, што стварае некаторае адасабленне. Галоўны фасад касцёла пышна ўпрыгожаны. Высокія вежы маюць пяць ярусаў і ўпрыгожаны паўкруглымі нішамі, скразнымі проймамі, вазамі і пілястрамі. Верх веж каранаваны вытанчанымі купаламі. У нішы фігурнага франтона над цэнтральнай часткай фасада ўсталявана скульптура Найсвятой Дзевы Марыі.

На працягу некалькіх стагоддзяў будынак касцёла Найсвятой Дзевы Марыі лічыўся адной з самых вялікіх пабудоў г. Мінска. Мудрагелістыя ажурныя вежы касцёла ганарліва ўзвышаліся над горадам і служылі галоўным вышынным арыенцірам. Сілуэт храма і яго мініяцюры маляваліся на палотнах і паштоўках. Наведванне касцёла ўваходзіць у праграму мноства турыстычных маршрутаў, аднак гэта выдатнае месца можа самастойна наведаць і кожны ахвотнік.