Дом Яцко пабудаваны ў 1911 годзе яго дзецьмі з удзячнасцю бацьку. Двое сыноў Яцко сталі афіцэрамі арміі Расійскай імперыі, а дачка – прафесарам медыцыны.
Яцко іван (1880 г. н.) – актыўны удзельнік руска-японскай вайны. Узнагароджаны ордэнам Святой Ганны IV ступені, ордэнам Святога Уладзіміра IV ступені, Георгіеўскай зброяй. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі служыў у Чырвонай Арміі.
Месца для будаўніцтва двухпавярховага асабняка выбралі на вуліцы, якая вяла ад гандлёвай плошчы проста на поўнач, называлася Мінскай, а вуліца налева – на мост праз раку Свіслач – Бабруйская.
Цэглу вазілі з Бабруйска са знакамітага завода»Розенберга". Балкон дома, які захаваўся, быў месцам адпачынку. Тут заўсёды можна было пачуць музыку, якую здаралася чуць дзецям беднякоў, якія стаяць перад балконам.
Маюцца звесткі, што пасля смерці Базыля у гэтым доме жыў святар.
Падчас 1-ай сусветнай вайны асабняк атрымаў невялікія пашкоджанні, але потым яго зноў прывялі ў парадак. У 1927 годзе тут знаходзіліся ваенкамат і аддзел унутраных спраў. Потым ён выкарыстоўваўся мясцовым вайсковым гарнізонам, а ў гады ВЯЛІКАЙ айчыннай вайны – нямецкімі акупантамі.
Па заканчэнні ВАВ, тут размясціўся магазін, які і дагэтуль размяшчаецца на першым паверсе. Вось і атрымліваецца, што спадчынай старога Базыля ўжо амаль стагоддзе карыстаецца ўся вёска.
Пабудова амаль не змянілася, а ацяпляльны кацёл, усталяваны ў той час, працуе і цяпер. З пункту гледжання гісторыі і архітэктуры, да Яцко з'яўляецца найцікавым помнікам.