Шклоў

У 30 кіламетрах на поўнач ад Магілёва ёсць невялікае мястэчка, якое называецца Шклоў. Гэта маляўнічы горад, насельніцтва якога крыху больш за 18 тысяч чалавек. «Агурковая краіна» - так яшчэ ў народзе называюць Шклоў. І не проста так, а таму, што мясцовыя жыхары вырошчваюць шмат агуркоў, якія вядомыя не толькі на тэрыторыі нашай Рэспублікі, а і далёка за яе межамі. Мясцовыя жыхары сцвярджаюць, што клімат Шклоўшчыны найбольш прыдатны для вырошчвання агуркоў. А вось рэцэпты іх салення дайшлі да жыхароў яшчэ з сярэднявечча.

Да гэтага часу няма адзінага меркавання, адкуль жа пайшла назва горада. Найбольш распаўсюджанай лічыцца легенда, згодна з якой багаты купец на беразе ракі ўпусціў дарагое ўпрыгожванне, якое ў промнях сонца блішчала як «шкло». Таму і сталі мясцовыя жыхары называць раку, якая там працякае Шклавянкай, а сам горад - Шклоў.

Першае пісьмовае згадванне пра горад адносіцца да 1520 году. Як і многія іншыя гарады, Шклоў неаднаразова падвяргаўся ваенным нападкам. А ў 1535 годзе ён і зусім быў спалены рускімі войскамі.

Пасля падзелу Рэчы Паспалітай землі горада належалі Расійскай Імперыі, а імператрыца Кацярына ІІ падаравала яго ў валоданне графу Пацёмкіну, а пазней - Сямёну Зорычу. Пры графе Пацёмкіне ў горадзе актыўна пачаў развівацца гандаль, прамысловасць, былі пабудаваныя мануфактуры.

Галоўнай славутасцю горада і яго візітнай карткай з'яўляецца гарадская ратуша. Пабудавана яна была ў канцы 18 стагоддзя ў стылі класіцызму па прычыне горадабудаўнічых пераўтварэнняў. Гэта быў цэлы гістарычны комплекс, і ўваходзілі ў яго не толькі сам будынак ратушы, але і гандлёвыя рады. У 1999 годзе будынак ратушы быў адрэстаўравана, а на вежы былі ўсталяваны гадзіны і герб горада. Зараз у ёй размяшчаецца гарадская гімназія і краязнаўчы музей.

У горадзе ў канцы 18 стагоддзя была пабудавана Спаса-Праабражэнская царква. Нягледзячы на ​​складаныя гістарычныя часы, царква заставалася дзейнай і не падвяргалася ганенням і знішчэнню.

У 1849 годзе ў горадзе быў узведзены касцёл святых Пятра і Паўла. Архітэктурныя рысы храма захаваліся да нашых дзён, хоць у гады савецкай улады ў ім размяшчаўся кінатэатр. Работы па рэканструкцыі храма пачаліся ў 1999 годзе.

Увагу турыстаў прыцягвала папяровая фабрыка, пабудаваная ў канцы 19 стагоддзя. Госці горада могуць убачыць не толькі велізарныя карпусы фабрыкі, але і будынак канторы, які вылучаецца на агульным фоне фабрыкі сваёй яркасцю.

Упрыгожвае горад старадаўні парк, закладзены яшчэ ў канцы 18 стагоддзя. Адметнай яго асаблівасцю з'яўляюцца белыя таполі, якія па легендзе пасадзіў некалі там Сямён Зорыч. Шпацыруючы па прыгожых алеях парка можна ўявіць, як некалі тут хадзіла сама Кацярына Другая.

Як ужо гаварылася, Шклоў лічыцца радзімай агуркоў. І ў гонар гэтай немудрагелістага на выгляд гародніны ў горадзе, 18 жніўня, святкуецца цэлае свята. А ў 2007 годзе яму ў цэнтры горада быў усталяваны помнік. Госці горада абавязкова павінны прывезці са Шклова фота на памяць з вясёлым сіньёрам-агурком.