Невялікі гарадскі пасёлак Воранава ў Гродзенскай вобласці з'яўляецца адміністрацыйным цэнтрам Воранаўскага раёна. Асноўная частка жыхароў гэтага пасёлка палякі - іх працэнтаў 80 ад усіх, і толькі 20% складаюць беларусы. Агульная колькасць насельніцтва складае каля 6,5 тысяч чалавек. Размешчаны пасёлак на паўночна-заходняй частцы вобласці паблізу рэк Дзітва і Жыжма, з аднаго боку мяжуе з Літвой. Воранава аддалены ад абласнога цэнтра Гродна на 133 км. У наваколлі гарадскога пасёлка лясы займаюць 28% усёй тэрыторыі. Мясцовасць вельмі багатая на прыгожыя віды, прыемныя месцы і неверагодна чыстае паветра.

Гісторыя пасёлка Воранава

З пункту гледжання гістарычных згадак пра пасёлку захавалася няшмат дадзеных, але першы ўспамін пра яго, як пра ўласнасці Гаштольдаў было ў 16 стагоддзі. Аднак называўся гэты пасёлак у той час балотныя. Пасля Польшчы і Расійскай імперыі ў 1939 годзе гарадскі пасёлак Воранава стаў часткай БССР.

Сын аднаго мясцовага ваяводы ў 18 стагоддзі ажаніўся на Верне Фірлей, у гонар яе мястэчка і было пераназвана ў Веранова, а ўжо крыху пазней назва змянілася на Воранава. Толькі ў 1921 годзе Воранава стала гарадскім пасёлкам. З 1941 па 1944 пасёлак быў цалкам акупаваны нямецкімі захопнікамі.

Карані ўсімі любімага і знакамітага ва ўсёй краіне паэта Адама Міцкевіча растуць менавіта з Воранаўскай мясцовасці. А таксама з гэтымі месцамі звязаная адна вельмі прыгожая легенда якраз пра каханне гэтага вядомага паэта і дзіўнай прыгажуні па імі Марыля, якая была замужняй паненкай, аднак гэта не перашкодзіла зарадзіцца светлым пачуццям. У памяць аб сваіх пачуццях умілаваныя выбілі крыж на камені ў гаі непадалёк ад парку і далі адзін аднаму клятву, што будуць памятаць адзін пра аднаго, нягледзячы ні на што. Існуе павер'е: калі дакрануцца да гэтага каменя абедзвюма рукамі і загадаць запаветнае жаданне, то яно павінна абавязкова спраўдзіцца. Сустрэча са сваім першым каханнем натхніла паэта на напісанне шматлікіх добрых твораў. 

Славутасці Воранава

Турыстам, якія прыехалі ў пасёлак Воранава, абавязкова будзе чым заняцца і на што паглядзець, бо тут ёсць наступныя славутасці са сваёй гістарычнай і археалагічнай значнасцю:

• найстаражытны касцёл Міласэрнасці Божага;

• царква Св. Аляксандра Неўскага;

• сінагога, утвораная ў пачатку 20 стагоддзя;

• сядзіба Сцыпіёнаў, пабудаваная ў пачатку 20 стагоддзя.

На шэрагу з гэтым пералікам славутасцей гарадскога пасёлка Воранава, у гэтых месцах неверагодна прыгожая і зачараваная прырода, якая не пакідае ні каго з турыстаў абыякавымі. Прыезджых здзіўляе, на колькі пасёлак ціхі і спакойны, і адначасова ўражвае яго вельмі развітая інфраструктура.

Мясцовыя жыхары могуць пахваліцца звычайным пакаёвым фікусам, які вырас да 6 метраў у вышыню, і які знаходзіцца ў кацельні №1. У дыяметры гэты цуд расліна складае 20 см.

Кожнаму варта пабываць у гэтых месцах і адчуць у поўнай меры ўсё хараство адпачынку ў ціхім кутку, дзе праходзілі гістарычныя падзеі мінулых дзён, і захавалася архітэктурны набытак краіны.

З тылу будынка спуск да возера аформлены выдатнай шырокай высакароднай лесвіцай. Нават у яе сучасным неадрэстаўрыраваным выглядзе яна вырабляе ўражанне вялічнасці.

Парк адрозніваецца ад яго падобных некалькімі арыгінальнымі дэталямі. У цалым ён носіць пейзажны характар, але выкарыстаная такая пасадка дрэў хвойных парод «купкамі», наваламі, кожнае ў зоне бачнасці ад суседняга. Некалі іх было 8, цяпер - 2. Але нават у такім усечаным варыянце кампазіцыя вырабляе ўражанне ва ўсе часы года.

Жыццё палаца складаная і разнастайная, уключае ў сябе працу шматлікіх сістэм, пажадана, каб гэтая праца была бесперабойнай.

Кажучы коратка, музей пад адкрытым небам з нешматлікімі, але ўражлівымі экспанатамі - вось што такое беларуская вёска Опса.