Калінкавічы

Горад Калінкавічы размешчаны ў Гомельскай вобласці непадалёку ад аднаго з самых вялікіх гарадоў Палесся – Мазыра. Адлегласць паміж гэтымі гарадамі складае ўсяго каля васьмі кіламетраў і працягвае скарачацца, так што цалкам магчыма, што ў хуткасці адбудзецца іх зліццё. Калінкавічы – адна з ключавых чыгуначных ветак, размешчаных на Палессі, чым і абумоўлены яе імклівы рост.

Гістарычная даведка

Археалагічныя раскопкі, якія праводзіліся ў Калінкавічах, дазволілі даказаць, што менавіта на іх тэрыторыі знаходзіцца адна з самых старажытных стаянак чалавека ў Беларусі. Людзі жылі тут яшчэ 24 тысячы гадоў назад. Магчыма, менавіта адсюль і адбылося засяленне ўсіх беларускіх земляў.

Першае згадванне горада адносяцца да часоў Вялікага княства Літоўскага. У 1560 годзе Калінкавічы ўваходзілі ў склад Мазырскага павета. У сярэдзіне XVIII стагоддзя мястэчка складалася ўсяго з дваццаці пяці хат, аднак ужо тады яно стала цэнтрам рэлігійнай акругі, які зваўся парафіяй. Падзеі другога падзелу Рэчы Паспалітай у 1793 году зрабілі Калінкавічы мястэчкам у складзе Рэчыцкага павета, які быў часткай земляў Расійскай імперыі. Тады тут ужо налічвалася 36 двароў са ста сямнаццаццю мужчынамі. Да 1805 Калінкавічы былі ўладаннямі князя Шахоўскага, затым перайшлі пад уладу царскай казны.

Калінкавічы растуць, у 1866 годзе тут ужо налічваецца сотня двароў. З пабудовай у 1882 чыгуначнай станцыі горад нарошчвае тэмпы развіцця і ўжо ў 1916 становіцца вядомым як важны чыгуначны вузел. Дзякуючы імкліваму росту, у 1925 годзе Калінкавічы атрымліваюць заслужаны статус горада з насельніцтвам у дзесяць тысяч чалавек.

Затым на тэрыторыю горада прыходзіць Вялікая Айчынная вайна. У жніўні 1944 года Калінкавічы апыняюцца пад уладай гітлераўцаў. Падобна іншым гарадам Беларусі, у дваццатых лічбах верасня ў Калінкавічах ужо размясцілася яўрэйскае гета, у якім фашыстамі была загублена значная частка насельніцтва з яўрэйскімі каранямі.

След Калінкавіч у гісторыі Вялікай Айчыннай вайны адметны тым, што на іх тэрыторыі паспяхова дзейнічала падпольнае аб'яднанне, утворанае мясцовай моладдзю. Арганізацыя звалася "Смугнар" - "Смерть угнетателям народа". Яна плённа супрацьстаяла дзеянням нямецкіх войскаў да 1942 года, калі фашыстамі была расстраляна значная частка храбрых падпольшчыкаў. Адвага і самаадданасць прадстаўнікоў арганізацыі "Смугнар" ушанавана помнікам. Дарэчы, у Калінкавічах існуе вялікая колькасць мемарыялаў і помнікаў, прысвечаных героям вайны - лётчыкам, танкістам і партызанам.

Вызваленне горада адбылося 14 студзеня 1944 года, у выніку чаго тут загінула 853 салдаты Беларускага фронта, у тым ліку і пятнаццаць Герояў Савецкага Саюза.

Чым славіцца горад

У горадзе размешчаны мемарыялы, якія праслаўляюць імёны ахвяр і герояў Вялікай Айчыннай вайны. Сам горад не можа пахваліцца багаццем архітэктурнай спадчыны. Аднак акруга горада – можа. Менавіта тут, непадалёку ад Калінкавічаў, знаходзіцца знакамітая вёска Юравічы, якая славіцца тым, што лічыцца самай старажытнай стаянкай першабытнага чалавек на тэрыторыі Беларусі. На тэрыторыі вёскі знаходзяцца таксама выдатныя помнікі старадаўняй архітэктуры. Затое менавіта ў Калінкавічах знаходзіцца выдатная археалагічная знаходка, адкрытая ў 1961 годзе – вялізны скарб манет, датаваных сямнаццатым стагоддзем.

Раз на два гады Калінкавічы становяцца цэнтрам беларускага гумару – тут праходзіць вядомы на ўсю рэспубліку фэст народнага гумару пад назвай "Аўцюкі". Калінкавічы, празваныя "горадам гумару і скарбаў", нікога не пакідаюць абыякавым.