Перыяд ΧΙΧ - пачатку ΧΧ стагоддзя адзначыўся бурным ростам гарадоў і новымі настроямі ў грамадстве. Цяпер маладыя людзі аддавалі перавагу праводзіць час у бібліятэках і за партамі, чым у палях і агародах. Сельская гаспадарка сыходзіла на другі план, а розумы мільёнаў маладых людзей займалі навука і адукацыя. Пачатковую атрымаць было даволі проста - дастаткова было наведвання царкоўна-прыходскіх школ. Для юнакоў наступнай ступенню з'яўляліся рэальныя або народныя вучылішчы. Паступова агульнасусветная тэндэнцыя па эмансіпацыі грамадства дасягнула і тэрыторыі Беларусі.

Адкрыццё гімназіі

Прыватныя профільныя гімназіі атрымалі шырокае распаўсюджванне толькі ў пачатку XX стагоддзя, і дазволіць навучанне ў такіх навучальных установах маглі сабе дазволіць далёка не ўсе.

Пад кіраўніцтвам В. І. Лявіцкай жаночая гімназія ў Мінску пачала функцыянаваць у 1906 годзе. Варта адзначыць, што гэта не адзіная ўстанова такога роду, якая з'явілася ў пачатку мінулага стагоддзя. Так, адной з найбольш вядомых у свой час была гімназія Рэйман, размешчаная непадалёк, на вуліцы Кірава, і адкрытая ў 1910 годзе.

Навучанне ў жаночай гімназіі доўжылася сем гадоў, а выпускніцы маглі працаваць па адной з найбольш прэстыжных спецыяльнасцяў дарэвалюцыйнага перыяду - хатнімі настаўніцамі пачатковых класаў. Для гэтага юным выхаванкам выкладаліся такія дысцыпліны, як замежныя мовы (у прыватнасці, французская і англійская), гуманітарныя навукі, арыфметыка, педагогіка, гісторыя, геаграфія. Не абыходзіліся бокам і творчыя заняткі спевам, музыкай і танцамі. Такім чынам, нават для тых часоў навучанне насіла даволі прагрэсіўны характар ​​і яго па праву можна назваць шматпрофільным.

Недахопам жаночай гімназіі Лявіцкай, як, дарэчы, і большасці іншых, быў высокі кошт навучання, які маглі дазволіць сабе толькі заможныя сем'і. Так, пры сярэднім гадавым заробку ў 160 рублёў за вучобу дзяўчыны неабходна было аддаваць парадку 70-100 рублёў.

Зрэшты, гэта мала адбілася на запатрабаванасці і напаўняльнасці курсаў - гімназію наведвала каля 300 паненак.

Цікава, што першапачаткова навучальная ўстанова была заснавана як прыватная гімназія, аднак ужо праз усяго толькі пяць гадоў яна перайшло ў рукі ўрада. Што ні ў якой меры не адбілася на ўзроўні і праграмах навучання. Больш за тое, у наступныя гады быў адкрыты дадатковы набор на 50 чалавек для навучання сястрынскай справе і курсах міласэрнасці. Навучанне праходзіла ў 2-х класах.

Знакамітыя суседзі

Акрамя гімназіі Лявіцкай, бліжэйшыя раёны Мінска вядомыя яшчэ некалькімі адукацыйнымі ўстановамі. Так, літаральна ў суседнім будынку размяшчаецца рамеснае габрэйскае вучылішча, пабудаванае адносна нядаўна, у 1987 годзе. Таксама па вуліцы Валадарскага можна сустрэць сапраўды гістарычны будынак - першую ў Паўночна-Заходнім краю прыватную стаматалагічную школу імя доктара Шапіра і дантыста Дземіхоўскага.

Што тычыцца жаночай гімназіі, то на яе месцы сёння размешчаны Дзяржаўны памежны камітэт Рэспублікі Беларусь. Зрэшты, сам будынак мала чым адрозніваецца ад арыгінала і па-ранейшаму гарманічна займае цэнтральную частку вуліцы.