Заказнік «Ізін» размясціўся ў Пінскім раёне. Ён створаны для таго, каб штодня заставаліся пад аховай расліны і жывёлы, занесеныя ў Чырвоную кнігу Рэспублікі Беларусь. Усяго ж тут можна сустрэць 32 разнавіднасці грыбоў, раслін і жывёл.

Службоўцы заказніка асцярожна ставяцца да таго, што падуладна іх тэрыторыі. Таму ў «Ізіне» забаронены земляныя працы, будаўніцтва, рыбная лоўля, паляванне і вырубка дрэў. Прытрымліванне элементарным правілам наведвання заказніка захаваюць прыроду ў яе першапачатковым выглядзе.

Агульная інфармацыя пра заказнік

Плошча заказніка «Ізін» складае 1137,7 га. Гэта вялікая тэрыторыя размясцілася ў Жыткавічскім лясніцтве. Тут усюды распасціраюцца лясныя гушчары, заліўныя дубровы і шырокалісцевыя лясы. Дзесьці можна ўбачыць рэдкія чарнаальховыя высадкі. Шматгадовыя папараці гэтай мясцовасці – сапраўдныя рэліквіі. Яны растуць настолькі доўга, што іх можна лічыць аднагодкамі мамантаў і шарсцістых насарогаў.

Пінскія балоты славяцца сваёй пышнасцю і багаццем на ўвесь свет. Большасць з іх былі адведзены пад ворныя землі, іншыя ж засталіся ў сваім нязменным выглядзе. Магчыма, менавіта тут у часы Герадота было дзіва-возера, каля якога жыло племя людзей, здольных ператварацца ў ваўкоў. Народная міфалогія захоўвае паданні пра тое, што тутэйшыя абшары населены духамі-ахоўнікамі. Кожны куток - рэчкі, азёры, лугі, лясы і балоты - захоўвае сваю шматвяковую таямніцу.

Ізінскія лугі мільгаюць яркімі фарбамі – тут расце некалькі відаў кветак. Сярод рэдкіх раслін можна вылучыць венерын чаравічак, кадзіла сармацкае і званочкі клубняносныя. Тут чэрпаюць сваю энергію, збіраючы і сілкуючыся пылком, многія насякомыя заказніка.

На тэрыторыю заказніка «Ізін» штогод прыязджаюць тысячы турыстаў, ахвотнікаў адпачыць удалечыні ад гарадской мітусні. Атрымліваючы асалоду ад чыстага паветра і пышнасці прыроды, зусім не хочацца вяртацца дахаты. Бо свежае паветра добра ўплывае на дыхальную сістэму і дапамагае палепшыць агульны стан арганізма.

Сучаснае жыццё заказніка

Заказнік «Ізін» атрымаў сваю назву ў гонар вёсачкі, што стаяла ў гэтай акрузе. Да Другой сусветнай вайны ў мястэчку была сотня двароў з насельніцтвам ледзь больш за сто чалавек. У 1943 г. Ізін загінуў у агні ад рук нямецкіх захопнікаў, але пасля вайны мястэчка часткова аднавілі.

У канцы XX стагоддзя ў вёсачцы жыло 89 жыхароў і налічвалася 45 гаспадарак. І да сённяшняга дня ў Ізіне жывуць людзі, але з кожным годам іх колькасць памяншаецца: нехта з'язджае ў райцэнтр, іншыя старэюць. Усё, што ёсць у астатніх старажылаў мястэчка – заказнік «Ізін», пра які яны ахвотна расказваюць турыстам і падарожнікам.

Тут праходзіць экалагічны маршрут для турыстаў і гасцей нашай краіны, якія жадаюць бліжэй пазнаёміцца з прыгажосцю і багаццем Беларусі і адпачыць, атрымліваючы асалоду ад прыроды. Для наведвальнікаў даступныя пешыя і веласіпедныя маршруты па сцяжынках лясоў і сенажацяў. Супрацоўнікі заказніка часцяком арганізуюць паходы з аглядам харостваў «Ізіна».