Лепельскі раён Віцебскай вобласці слаўны выдатнымі мясцінамі, паглядзець якія прыязджае практычна уся Беларусь. Адным з самых знакамітых прыродных помнікаў краю можна назваць магутны «Цар-дуб», які знаходзіцца пад аховай дзяржавы. Дуб сапраўды гіганцкіх памераў, а яго ўзрост вагаецца ад 300 да 400 гадоў. Яшчэ адной своеасаблівай славутасцю Лепельскага краю лічыцца язычніцкае капішча у вёсцы Таранковiчы, дзе можна убачыць каменныя крыжы. Калі паглыбляцца у еўрапейскую гісторыю, то шмат стагоддзяў таму ў розных дзяржавах каменныя крыжы ставіліся у спецыяльна прызначаных месцах, пачынаючы з тэрыторыі, дзе адбылася знамянальная падзея, і заканчваючы язычніцкiмi капішчамi. Беларусь не стала выключэннем.

У былыя часы беларускія язычнікі пакланяліся шматлікім бажаствам. У асаблівай пашане быў Дажбог, які з'яўляецца Богам Сонца, і Бог Навальніцы - Пярун. Выявы бостваў высякаліся з каменя і дрэва. Здаралася такое, што у якасці ужо гатовых ідалаў язычнікі выкарыстоўвалі неабсяжныя камяні, якіх пасля сыходжання ледавіка на беларускай тэрыторыі засталося шмат. Такіх ідалаў была вялікая колькасць. Але іх магло быць і больш, калі б не савецкая улада, якая вяла актыўную барацьбу з рэлігійнымі праявамі. У савецкія часы знойдзеныя крыжы альбо цалкам знішчаліся, або выкарыстоўваліся для будаўнічых патрэб.

Капішча - мястэчка за язычніцкім алтаром са змешчанымі статуямі багоў. Гісторыкі, якія вывучаюць каменныя статуі у вёсцы Таранковiчы, у адзін голас сцвярджаюць, што гэта не крыжы зусім, а самыя сапраўдныя статуі ідалаў. Доказам гэтага з’яўляецца тое, што часткі крыжоў не зусім сіметрычныя і, калі пільна прыгледзецца, у іх адгадваюцца абрысы чалавечага цела. Гледзячы на ​​каменныя статуі, цяжка ўявіць, з дапамогай якіх інструментаў язычнікі дамагаліся такога ўзрушаючага выніку.

На той момант, калі было знойдзена язычніцкае капішча у вёсцы Таранковiчы, гэтаму адкрыццю ніхто не надаў асаблівага значэння: каменныя крыжы проста перанеслі у бліжэйшы лясны масіў, каб яны не перашкаджалі правядзенню палявых работ. У тых месцах яны праляжалі доўга, пакуль не былі знойдзеныя мясцовымі энтузіястамі, якія расставілі усё па месцах у маляўнічым полi на гары побач з выдатным возерам. Цяпер мясцовыя жыхары называюць гэтае мястэчка «лепельскі Стоўнхэндж», дзе адчуваецца асаблівая энергетыка, якая прабірае да мурашак. Язычніцкае капішча ў вёсцы Таранковiчы уключае і камень-ахвярнік даўжынёй больш за чатыры метры.

Цяпер перыяд стварэння каменных статуй вызначыць досыць праблематычна. Існуе меркаванне, што яны маглі быць зробленыя у прамежку паміж IX-X стагоддзямі. Ёсць гісторыкі, якія больш схіляюцца да версіі, што гэта былі статуі XII-XIII стагоддзя. Але нанесеныя на статуi саляныя знакі утварыліся пазней. Вышыня многіх скульптураў - па адным метры.

Язычніцкае капішча у вёсцы Таранковiчы - месца незвычайнае, велічнае і сакральнае. Яго варта наведаць тым, хто цікавіцца гісторыяй Беларусі і надае вялікае значэнне старажытным язычніцкім сімвалам.

Крыніца фота: https://moringen.livejournal.com/567869.html