Сядзіба Сулістроўскіх у вёсцы Камарова

На тэрыторыі Беларусі, сядзібных комплексаў размяшчаецца больш 2000. Некаторым з іх пашанцавала - яны ацалелі практычна ў першапачатковым выглядзе, ад іншых старадаўніх маёнткаў, засталіся толькі руіны або гістарычныя архіўныя звесткі. Сядзіба Сулістровых, у вёсцы Камарова адносіцца да першай катэгорыі гістарычнай спадчыны краіны.

Пачатак будаўніцтва маёнтка ставіцца да канца 18 стагоддзя. Тады, заснавальнікамі сядзібы сталі прадстаўнікі літоўскага шляхецкага роду Сулістроўскіх, якія займалі высокія дзяржаўныя пасады ў Вялікім Княстве Літоўскім. Напрыклад, Хрыстоў Сулістроўскі, займаў месца генеральнага маршала літоўскай канфедэрацыі, Алаізій Сулістроўскі, служыў пісарам у ВКЛ, а яго сын Казімір некаторы час лічыўся мінскім губернатарам, і быў членам масонскай ложы «Паўночная паходня».

Сулістроўскія, акрамя некалькіх шыкоўных сядзіб у Беларусі, мелі свой уласны палац у Вільні. З канца 19 стагоддзя, у іх валодання пераходзіць мястэчка Камарова, з усімі пабудовамі. Зараз, маёнтак лічыцца яркім помнікам паркава-сядзібнай архітэктуры канца 19 стагоддзя. У асноўным, практычна ўсе сядзібныя комплексы, складаліся з адных і тых жа пабудоў. У кожнай рэзідэнцыі дваран быў двухпавярховы або аднапавярховы дом (часцей каменны), паркавая тэрыторыя і неабходныя гаспадарчыя пабудовы.

Сядзіба Сулістроўскіх не стала выключэннем. Тут быў аднапавярховы дом, пабудаваны ў стылі мадэрн, вялікі ўтульны парк, уязная алея, кузня, свіран, бровар і спецыяльна распрацаваная і ўсталяваная водная сістэма. Цяпер, у ідэальным стане, захаваліся два флігеля і гаспадарчыя пабудовы. Дакрануцца да побыту беларусаў, можна з дапамогай займальнай экскурсіі ў дом садоўніка і іншых рабочых. Захавалася і школа 1935 года. Адчуць дух эпохі можна і ў абшарніцкім доме.

Амаль уся тэрыторыі былога парку захавалася да нашых дзён. Тут было нямала сажалак з прэснай вадой і шматлікіх каналаў, разам з дрэвамі і расліннасцю гэта стварае прыемнае прыроднае асяроддзе. Нездарма Сулістровы так любілі гуляць у парку, і праводзілі тут увесь свой вольны час.

Зараз, дарога на тэрыторыю сядзібнага комплексу, пачынаецца з уязной брамы, якую перанеслі сюды з суседняга маёнтка. Вонкавае аблічча сядзібнага дома выглядае цалкам прымальна, нават гонар бярэ, што беларусы памятаюць і шануюць сваю культурную і гістарычную спадчыну. Праўда, унутры будынка, малюнак трохі псуецца - раней дом выкарыстоўваўся як школа, і з 1935 года, ні разу не падвяргаўся рэстаўрацыйным працам.

Асабліва любяць наведваць сядзібу Сулістровых у летні час, і марознай зімой. Летам, тут адкрываюцца цудоўныя пейзажы: прыгажосць парку і мясцовай прыроды наладжваюць на лёгкасць, супакаенне і адпачынак. Зімой тут не менш прыгожа - сярод белых гурбаў віднеюцца ярка бардовыя дахі флігеляў. Мясцовыя жыхары даўно аблюбавалі парк як любімае месца для адпачынку і прагулак, любяць тут бываць і госці з іншых абласцей Беларусі.