У красавіку 2015 года ў мінскім раёне Лошыца адбылася адна вельмі важная падзея, якая можа лічыцца нават гістарычнай. 29 красавіка ўрачыста адкрылася адрэстаўраваная сядзіба Прушынскіх. Работы па аднаўленні вяліся на працягу васьмі гадоў, зведаўшы мноства фінансавых цяжкасцяў і пераносаў заканчэння тэрмінаў здачы будынка. Сёння адрэстаўраваная сядзіба XIX стагоддзя адкрыта для наведвальнікаў.
Першыя згадкі пра маёнтак можна сустрэць у летапісах і дакументах за XVI стагоддзе. Тады сучаснай Лошыцай валодаў Васіль Талачынскі. У другой палове XVI стагоддзя зямля стала ўласнасцю князёў Друцкіх, а потым Прушынскіх. На працягу трох стагоддзяў панавалі на гэтай зямлі Прушынскія, і толькі ў 1884 годзе гаспадаром сядзібы стаў Яўстафій Любанскі. Менавіта дзякуючы яго намаганням маёнтак ператварыўся ў адно з самых папулярных, дагледжаных і найпрыгажэйшых месцаў Мінскай губерні.
Сядзіба мела вельмі выгаднае месцазнаходжанне, таму на яе аглядваліся многія дваране. Па некаторых звестках, гаспадарамі сядзібы за ўвесь перыяд яе існавання былі аж 14 уладальнікаў. Кожны з іх унёс уклад у развіццё і знешні выгляд сядзібы. Напрыклад, Станіслаў Прушынскі заклаў найпрыгажэйшы Лошыцкі парк, па якім у свой час любілі прагуляцца кампазітар Станіслаў Манюшка і драматург Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч.
У 1890 годзе Яўстафій ажаніўся з Ядвігай Кяневіч і ў чаканні прыезду жонкі вырашае цалкам перарабіць і акультурыць сядзібу. Гэты момант, дарэчы, мае вельмі рамантычную гісторыю. 20-гадовая Ядвіга згаджаецца на замужжа з 37-гадовым Яўстафіем толькі пасля таго, як дом будзе значна пашыраны, а ў парку пасадзяць дрэвы і кветкі нябачанай прыгажосці. Яўстафій, вар'яцкі закаханы ў дзяўчыну, вырашае ў што б там ні стала пакарыць сэрца Ядвігі і значна мяняе аблічча ўсёй сядзібы.
Ажыццявіць задуманыя планы яму дапамагаюць спецыяльна запрошаныя ў Мінск еўрапейскія архітэктары. Праз некаторы час аднапавярховая пабудова становіцца вялікай раскошнай рэзідэнцыяй. Нават цяпер турысты могуць на ўласныя вочы ўбачыць раскошу і небывалы па тых часах размах, якія з'явіліся ў сядзібе дзякуючы намаганням Любанскага.
Аднак нядоўгай была радасць сумеснага жыцця ў мужа і жонкі Любанскіх - неўзабаве пасля пераезду Ядвіга патанула ў рацэ каля Лошыцкага парку. І зараз яе смерць ахутана легендамі і паданнямі, а экскурсаводы любяць распавядаць, што да гэтага часу па сядзібе блукае несупакойны дух дзяўчыны, якая, хутчэй за ўсё, скончыла жыццё самагубствам.
У часы нямецкай акупацыі ў рэзідэнцыі размяшчалася часовая стаўка абласнога камісара горада Мінска В. Фрайтага. У сядзібе не адзін раз быў генеральны камісар Беларусі В. Кубэ разам са сваім пераемнікам К. фон Готберг. Падчас аднаго з паседжанняў было прынята рашэнне праводзіць у сядзібе карныя аперацыі і знішчаць верхавіну нямецкіх уладаў.
На працягу ўсяго існавання Лошыцкі парк і сядзіба перажылі нямала выпрабаванняў. Аднак цяпер маёнтак арганічна ўпісваецца ва ўвесь комплекс парку.
1
2...
511