Сядзіба Фляр’янава рода Бахвіцаў

Сядзіба, размешчаная ў вёсцы Фляр’янава ( ці Фларыянава, па анаголіі з імем яе заснавальніка), валодае не толькі дзіўным воблікам, але і не менш цікавай гісторыяй. Зараз на тэрыторыях, якія ў 19 стагоддзі належалі дынастыі Бахвіцаў, размешчаны два цудоўна захаваўшыхся памесця: Паўлінава і Фларыянава. Пра апошняе мы раскажам падрабязна.

Гісторыя сядзібы і яе ўладароў

Гісторыя будынка, які захаваўся да нашых дзён, непарыўна звязаны з выдаючым прадстаўніком рода Бахвіцаў Янам. Ён быў сапраўдным гуманістам і героем свайго часу. Ян Бахвіц прайшоў Крымскую вайну, ён таксама быў пламенным супраціўнікам прыгоннага права, таму змагаўся ў час паўстання 1863-1864 гадоў. Як вядома, паўстанне было падаўлена, а яго ўдзельнікі апынуліся за кратамі. Не прамінуў падобны лёс і атожылка знакамітага рода.

Але, турэмнае зняволенне працягнулася не доўга. Праз год ён вяртаецца на радзіму і ўступае ў валоданне спадчынай. Ад бацькі Фларыяна Яну Бахвіцу дасталіся землі Паўлінава і Фляр’янава.

Цікавая гісторыя назвай абодвух населеных пунктаў. Першы названы ў гонар маці бацькі Яна, яго бабулі Паўліны Маеўскай, якая, да слова, прыходзілася роднай сястрой маткі знакамітага Адама Міцкевіча. Другі ж спачатку насіў назву Новыя Вашковіцы. Дзейны атожылак задумаў у вёсцы маштабную рэканструкцыю сядзібы, якая ўжо была там узведзена,  а затым перайменаваў вёсачку ў памяць аб бацьку.

Будаўнічыя работы былі поўнасцю завершаны да 1870 года. Ян Бахвіц паказаў сябе не толькі цудоўным гаспадаром, але і выдатным садаводам. Каля раскошнай сядзібы разбілі пышны парк, дзякуючы чаму ўзнікла адчуванне, што маёнтак утапае ў зеляніне і кветках.

Наступны прадпрымальны прадстаўнік рода Бахвіцаў, сын Яна Тадэуш, летам частка здаваў пакоі ў арэнду. Жывапісныя пейзажы, утульныя комнаты сядзібы прываблівалі сюды многіх знакамітых людзей. Сярод частых гасцей Фляр’янава неабходна ўзгадаць Уладзіслава Рэйманда, Генрыха Нусбаума, прадстаўнікоў шляхецкіх родаў Рэйнатаў і Радзівілаў, а таксама непараўнальную Алаізу Ажэшка, зачараваную мясцовай прыродай. Пісьменніца, якой на той момант было ўжо 67 гадоў, знайшла тут сардэчнага сябра: яе пяшчотная  і рамантычная перапіска з гаспадаром сядзібы, 45-гадовым Тадэушам, была выдана асобным томам. І па сёнешні дзень расце недалёка ад сядзібы дуб, пасаджаны Алаізай Ажэшкай у далёкім 1915 годзе.

Архітэктурныя асаблівасці

Сядзіба выгадна выдзяляецца на фоне простых вясковых хат. Першае, што кідаецца ў вочы пры поглядзе на архітэктурны помнік – цагляны ўваход з прыгожымі востраканечнымі башнямі, якія выклікаюць устойлівыя асацыяцыі з сярэдневяковымі і прыгожымі замкамі. Аднак гэта толькі фасад, «твар» сядзібы, на якім сарамліва схаваўся драўляны будынак з больш сціплага дрэва. Цяперашні яе ўладальнік, Генрых Міхайлавіч Траццяк, будучы ўжо ў сталым узросце 83 год, тым не менш, шмат сіл і часу ўдзяляе свайму ўладанню. Амаль рамонтныя работы робіць сваімі рукамі!