Сядзіба "Багудзенкі" у пасёлку Поразава

Назва беларускай сядзібы ахутана легендамі. Прыгажосці гэтага дзіўнага драўлянага будынка і непаўторнага парку дзівяць нават самых спрактыкаваных турыстаў. Ці гэта не нагода, каб адправіцца разглядаць неверагодныя славутасці?

Канешне, так! Сядзіба знаходзіцца па адрасе: Гродзенская вобласць, Свіслацкі раён, гарадскі пасёлак Поразава. Менавіта тут, сярод шматлікай зеляніны, размяшчаецца сядзіба старадаўняга роду Бутаўт-Андрэйкавічаў. Пабудавана сядзіба «Багудзенкі» была ў канцы XIX – пачатку XX стагоддзя. Гэта вялікі драўляны маёнтак у закапанскім стылі, які захаваўся ў сваім першапачатковым выглядзе да нашага часу. Сам дом з'яўляецца помнікам дойлідства з элементамі барока і класіцызму. Будынак мае складана складзеныя формы. Гэта і высокі ламаны дах, і бакавыя фасады з двухпавярховымі вежамі, якія завяршаюцца шатровымі дахамі. Галоўны фасад мае гранёны эркер з ламаным дахам і парадны ганак з чатырма слупамі, на якія абапіраецца мансарда.

Цікава, што ў савецкі час жыхары пасёлка Поразава выкупілі гэты будынак з надзеяй на тое, каб размясціць у будынку бальніцу. Так і склалася. Поразаўская бальніца праіснавала ў будынку сядзібы да 2002 года. Цяпер будынак пустуе, і ён выкуплены інвестарамі для таго, каб стаць турыстычным цэнтрам.

Аб назве самой сядзібы ўжо даўно ходзяць легенды. Так што ж такое «Багудзенкі»? І чаму варта сюды прыехаць?

Ёсць дзве легенды. Адна з іх абвяшчае аб тым, што ў даўнія часы, калі Адам і Ева былі выгнаныя з раю, яны выйшлі на гару, дзе цяпер стаіць дом, і ўсклікнулі: «Богу дзенькі! Адсюль відаць Поразава!» А другая легенда распавядае аб адным пане, які скраў у іншага сядзібу. І зладзеяваты пан усклікнуў: «Богу дзенькі!» Даслоўна з польскай мовы гэтая фраза азначае: «Дзякуй Богу!»

Калі паглядзець на сядзібу «Багудзенкі» з вышыні птушынага палёту, то можна ўбачыць, як захаваўся старадаўні парк. Вы на свае вочы можаце ўбачыць выдатную ліпавую алею з 23 дрэў, якім ужо амаль па 200 гадоў. Дзеля гэтага варта затрымацца даўжэй у сядзібе. Не толькі ліпы, але і шматлікія туі, дубы, клёны, бэз растуць тут. Ад парку вы можаце па адной з алей выйсці наўпрост да возера. Цяпер яно выглядае трохі зарослым, аднак ёсць надзея на тое, што новы гаспадар абавязкова адновіць яго прыгажосць.