Царква Святой Параскевы Пятніцы ў вёсцы Балоты

У пісьмовых крыніцах першая царква ў вёсцы Балоты (Кобрынскі раён, Брэсцкая вобласць) згадваецца ў 1652 годзе. Паколькі значная частка зямель была забалочанай, яе вырашылі ўзвесці на пагорку. У 1882 годзе замест старога храма пабудавалі новую драўляную царкву і назвалі ў гонар прападобнай Параскевы Сербскай. Узвядзенне будынка ажыццяўлялася згодна з праектам грамадзянскага інжынера Ф. Афанасьева, які ён падрыхтаваў у 1880 годзе.

Гісторыя стварэння царквы Святой Параскевы Пятніцы

Сваім з'яўленнем на свет гэты будынак абавязаны энтузіязму простага народа. У 1879 годзе на стварэнне храма ім удалося сабраць 694 рублі. Акрамя таго, 305 рублёў было ўнесена з казны, што таксама стала значным укладам у будаўніцтва святыні. Драўніну і жалеза на дах вылучыў мясцовы землеўладальнік А.М. Ган. Усімі працоўнымі працэсамі займаліся селянін В. Гарбузаў, члены яго сям'і і іншыя мясцовыя жыхары, прычым ім удалося абысціся без якой-небудзь іншай дапамогі. Назіранне за будаўніцтвам царквы праводзілася малодшым архітэктарам Залатаровым. Агляд гатовай пабудовы адбыўся 13 кастрычніка 1885 года.

Архітэктурныя асаблівасці царквы Святой Параскевы Пятніцы

У кампазіцыі будынка прысутнічаюць рысы стылю класіцызм. Ён складаецца з цэнтральнага аб'ёму накшталт куба, цыбулепадобнага купала, што вянчае круты чатырохсхільны дах, трох'яруснай званіцы і прамавугольнай апсіды з рызніцамі па баках. Апсіда з'яўляецца адным з галоўных элементаў хрысціянскіх храмаў, паколькі тут нярэдка размяшчаецца яго алтар. Яна прымыкае да цэнтральнага аб'ёму збудавання, аднак мае меншую вышыню. Рызніца прызначаецца для захоўвання адзення святароў і рознага начыння.

Цэнтральны і абодва бакавыя ўваходы ў будынак вылучаюцца шасці- і чатырохкалонным порцікамі пад двухсхільным дахам. Фасады ўпрыгожаны прафіляванымі карнізамі, аконнымі ліштвамі, а таксама маюць гарызантальную і вертыкальную абліцоўку.

Інтэр'ер царквы Святой Параскевы Пятніцы

Унутры храма апсіда вылучаецца драўляным трох'ярусным іканастасам, які стварылі ў 1885 годзе па праекце грамадзянскага інжынера А. Рэмера. Асаблівую мастацкую каштоўнасць маюць змешчаныя тут іконы XVIII-XIX стагоддзяў. Гаворка ідзе пра такія помнікі выяўленчага мастацтва, як «Прападобная Матухна Параскева Пятніца», «Мікалай Цудатворац», «Нараджэнне Хрыстова», «Ісус Хрыстос», «Сабор Божай Маці», «Архідыякан Стэфан», «Свяціцель». Акрамя таго, у царкве можна ўбачыць і кнігу «Евангелле» 1780 года.

Чым яшчэ вядомая гэтая святыня?

У 1888 годзе яе пастаянна наведвала 1385 вернікаў. Збудаванню ўдалося ацалець нават пры СССР, калі многія храмы ў суседніх вёсках разбураліся. Разам з тым, падчас Другой сусветнай вайны яна была зачыненая.

У 1963 годзе прыходу перадалі іконы, панікадзілы і іншыя прадметы ўбрання з царквы роўнаапостальнай Марыі Магдаліны, якая была пабудавана да 1882 года як часовы будынак для набажэнстваў.

Храм прыцягвае ўвагу акуратным архітэктурным выкананнем і мае жоўта-гарчычную афарбоўку.