У царкве Святой Марыі Магдаліны

Толькі прафесіянал-архітэктар заўважае і звяртае ўвагу на стылі пабудовы храма. Бо простаму турысту цікавая ў першую чаргу сама гісторыя ўзвядзення царквы і яе лёс. Калі казаць пра долю царквы Святой Марыі Магдаліны ў Мінску, то яна падобная на мноства лёсаў іншых цэркваў. Але ў кожнага храма ёсць свая непаўторная, якая адрознівае яго ад іншых, характэрная толькі яму асаблівасць.

Будынак архіва 

Узведзена царква Святой Марыі Магдаліны была ў 1847 годзе. Сума, сабраная на будаўніцтва, складалася з ахвяраванняў гараджан. Асвяцілі храм у тым жа годзе. Цікава, што адразу ж пасля пачатку набажэнстваў пры царкве адкрылася багадзельня для інвалідаў і людзей сталага ўзросту. Неўзабаве мясцовыя святары сталі навучаць дзяцей Старому і Новаму Запаветам - у сценах храма адкрылася нядзельная школа.

Царква Святой Марыі Магдаліны з моманту пачатку Кастрычніцкай рэвалюцыі неаднаразова спрабавалі разрабаваць, потым сталі выкарыстоўваць для захоўвання усялякіх рэчаў. Складавалі ў храме рознага роду тавары і правіянт. Для таго, каб было больш месца, вынеслі ўсё царкоўнае начынне. Але і гэтага было мала: вырашана было знішчыць фрэскі, многія людзі ўзбіраліся наверх царквы і зрывалі крыжы.

Падчас вайны ўсё змянілася, і храм зноў пачалі наведваць праваслаўныя вернікі. Здавалася б, усё павінна было пайсці на лад пасля вайны, але стала яшчэ горш: праз чатыры гады пасля заканчэння вайны царква Святой Марыі Магдаліны была цалкам зачынена для вернікаў. У будынку былога храма размясціўся Дзяржаўны архіў кінафотадакументаў.

Справядлівасць перамагла

Аднак не наканавана было застацца архіву ў будынку храма назаўжды. Пачатак дзевяностых XX стагоддзя стаў часам, калі людзі пачалі сваё вяртанне да Бога. І царква Святой Марыі Магдаліны стала першай царквой у Мінску, якая зноў адкрыла свае дзверы для вернікаў. Падумаць толькі, амаль паўстагоддзя шматлікія цэрквы і касцёлы былі для людзей зачыненыя, у асноўным там знаходзіліся склады і архівы. Для будынкаў гэта не праходзіла бясследна: пашкоджанні далі аб сабе ведаць. Адразу пасля адкрыцця многія храмы зачыняліся на рэстаўрацыю, а службы праводзіліся побач у палатцы.

Царкву Марыі Магдаліны не мінула гэтая доля, рэстаўрацыйныя работы доўжыліся восем месяцаў. Аднаўляць храм запрасілі іканапісца з далёкай Грэцыі.

У 1990 годзе прайшоў хросны ход, падчас якога з сабора Святога Духа была перанесена частка мошчаў Марыі Магдаліны.

Абраз Святога Мікалая 

У царкве Святой Марыі Магдаліны захоўваецца унікальны абраз, на якім намаляваны Святы Мікалай. Аб яго цудоўных уласцівасцях парафіяне даведаліся ў 2002 годзе. Тады ў Мінску адбыўся Хросны ход з абразам царскіх пакутнікаў. Ён застаўся ў храме Святой Марыі Магдаліны.

Пазней у царкву прыйшлі паломнікі і заўважылі, што аблічча Святога Мікалая пакрыта кропелькамі. Гэты абраз сачыўся мірай. Колькасць кропель пастаянна павялічвалася, потым абраз абцёрлі і для таго, каб захаваць рэліквію, змясцілі пад шкло. З тых часоў кожны паломнік, вернік або турыст можа ўбачыць яго ў царкве і дакрануцца да святыні.