Астрашыцкае Мястэчка, змесцаванае ў Мінскам раёне — гэта адзіны ў Рэспубліцы Беларусь аграрны заселены пункт, які Указам Прэзідэнта быў ганараваны вымпела «За мужнасць і непарушнасць у гады Вялікай Айчыннай вайны». Нагодай для такой узнагароды стаў гераізм ваяроў Чырвонай арміі, падпольшчыкаў і партызан, якія гераічна ваявалі на тутэйшай зямлі, і ўсіх жыхароў, якія аказвалі непасільную дапамогу ў знішчэнні ворага ў гады халоднай вайны. Бо ў літаральным сэнсе слова кожны жыхар Астрашыцкага Мястэчка быў у партызанах ці ж аказваў ім дапамогу. Пасля заканчэння вайны ўсё Астрашыцкае Мястэчка было ў татальных развалінах.

На сённяшні дзень Астрашыцкае Мястэчка з'яўляецца цэнтрам сельсавета, у яго юрысдыкцыю ўваходзяць 16 населеных пунктаў. Карэнныя жыхары кажуць, што якраз у акругах Астрашыцкага Мястэчка знакаміты і ўсімі любы паэт Янка Купала напісаў сваю ўслаўленую паэму пад назвай «Курган».

Без сумневу, гісторыя гэтага дзіўнага месца на беразе рэкі Усяжа даволі займальная. Яшчэ задоўга да абшарнікаў Тышкевічаў дадзенымі землямі валодалі памешчыкі Астрожскія. У розны час зямлі гэтыя называліся па-рознаму, то Астршычамі, то Астрожчамі ці Астрожіцамі. А пры сям'і Радзівілаў і зусім — Мястэчка Астрожіцкі. У часы Першай сусветнай вайны змесцаваны ў кіламетры ад вёсачкі маёнтак графаў Тышкевічаў быў пабіты дашчэнту. Адзінай ілюстрацыяй, якая дае ўяўленне пра гэты маёнтак, лічыцца палатно XIX стагоддзя Напалеона Орды. У тыя часы ахрысціць Астрашыцкае Мястэчка вёскай наўрад хто-небудзь адважыўся. Бо тут шалёна квітнелі гандаль і індустрыя, а ў майстэрнях выраблялі вельмі знакаміты медны посуд.

Таксама на гэтых землях ёсць мінеральныя лекавыя ключы, да якіх здалёк з'язджаюцца турысты. Мінулы час і кровапралітныя войны не збераглі да нашых дзён шматлікія архітэктурныя збудаванні. З усёй мінулай пышнасці дзівам ацалеў толькі сапраўдны манумент агульнанароднай архітэктуры — старадаўняя Спаса-Праабражэнская царква, якая стаіць на тутэйшым магільніке, ды пры ёй маленькая драўляная капліца. Дарэчы, гэта адна з нешматлікіх цэркваў у Беларусі, якая функцыянавала і падчас халоднай вайны.

Храм быў збудаваны ў 1942 годзе непасрэдна ў той час, калі немцы спрабавалі захапіць гэтыя землі. Мала каму вядома, што дадзены храм лічыўся «часовым», аднак з тых часоў дзверы гэтага святога месца не зачыняліся. З цягам часу Спаса-Праабражэнская царквабыла адрэстаўравана. Яе трухлявыя, драўляныя сцены абклалі чырвонай цэглай, таксама пашырылі алтарную частку, якая з цягам доўгага часу зусім згніла. У наш час у Спаса-Праабражэнскім храме адноўлены набажэнствы. Ёсць вялікая колькасць святых, даўнейшых абразоў, якім прыхіляюцца як мясцовыя жыхары, так і госці гэтага слаўнага мястэчка. Набажэнствы ў Спаса-Праабражэнскай царкве праходзяць як па нядзельных днях, так і па царкоўных святах.

Спаса-Праабражэнская царква ў Астрашыцкім Мястэчку, без сумневу, з'яўляецца вялікім помнікам архітэктуры мінулых гадоў. А знаходзячыся ў гэтым храме вы, без сумневу, адчуеце апантанае супакаенне і духоўную раўнавагу.