Свята-Успенская царква ў вёсцы Сялец

Бярозаўскіі раён як ніякі іншы багаты на гістарычныя і архітэктурныя помнікі. Галоўнымі выбітнасцямі адной з найстаражытных вёсак раёна - Сяльца - з'яўляюцца капліца святога Лаўрына, праваслаўная Свята-Успенская царква, пабудаваная ў рэтраспектыўна-рускім стылі (1870 гады пабудовы), і касцёл Святога Аляксея (1912 г.). Акрамя таго, вёска размешчана непадалёк ад маляўнічага вадасховішча, што робіць яе каштоўнай не толькі як важны пункт на турыстычным маршруце, але і як выдатнае месца для адпачынку ва ўлонні найчыстай беларускай прыроды.

Гістарычныя перадумовы ўзнікнення архітэктурнага помніка

Упершыню вёска Сялец згадваецца ў гістарычных хроніках у 1397 годзе. На тэрыторыі гэтага невялікага населенага пункта спрадвеку адбывалася мноства гістарычных падзей. У гісторыю Сялец увайшоў як месца, на подступах да якога адбылося адна з ключавых і гістарычна значных бітваў «вайны дамавых» (Польшча).

У 1733 годзе ў Сяльцы адбыліся выбары ваяводы. У іх перамогу атрымаў Станіслаў Ляшчынскі, ваявода з Кракава. Аднак да ўлады прыйшоў не ён, а яго канкурэнт - сын манарха Аўгуст ІІІ Ветын-Сас, якога падтрымлівалі адначасова і Прусія, і Расія. Паколькі ў абодвух кандыдатаў на пост знайшліся саюзнікі (адны падтрымлівалі Саса, іншыя - Ляса), іх супрацьстаянне вылілася ва ўзброены канфлікт. Вёска Сялец тады была знішчана з твару зямлі, кракаўскі ваявода пацярпеў паражэнне. Згарэў і мясцовы замак, у свой час пабудаваны па загадзе самай каралевы Боны.

Усе гэтыя падзеі адбыліся больш, чым за стагоддзе да ўзвядзення Свята-Успенскай царквы.

Архітэктурныя асаблівасці Свята-Успенскай царквы ў вёсцы Сялец

Свята-Успенская царква ў Сяльцы - помнік рэтраспектыўна-рускага стылю. Яна была пабудавана ў 1863-1870 гадах і знаходзіцца цяпер прама ў цэнтры вёскі. Царква была пабудавана з каменя, паколькі да яе ўзвядзення на гэтым месцы ўжо стаяў драўляны касцёл, які з цягам часу зачынілі. Сродкі на яго будаўніцтва вылучыў урад, а таксама мясцовы абшарнік па імі Сымон і неабыякавыя вернікі, якія мелі патрэбу ў цэркве.

Будынак храма пабудавана з цэглы і складаецца з чатырох частак: званіцы, увянчанай цыбульнай глаўкай, трапезнай, асноўнага аб'ёму, а таксама пяціграннай апсіды. Над асноўным аб'ёмам размяшчаецца шатровы чатырохсхільны дах і цыбульная глаўка, якую падтрымлівае васьмігранны барабан. У храме захоўваюцца старажытныя абразы XVIII і XIX стагоддзяў: вялебнага Серафіма Сароўскага, святых апосталаў Пятра і Паўла, свяціцеля Мікалая Цудатворца і інш., якія ў свой час былі ахвяраваны храму.

У XIX - пачатку XX стагоддзі пры царкве дзейнічалі братэрства і дзве вучэльні - мужчынская і жаночая. Пасля Другой сусветнай вайны, у 1945 годзе, прыход быў афіцыйна прызнаны і зарэгістраваны савецкай уладай.