Свята-Елісавецінскі манастыр у Мінску

Святы прыстанак у Мінску

На ўсё свой час. Так можна сказаць і пра стварэнне манастыра на ўскраіне Мінска. На тым месцы, дзе размешчаны Свята-Елісавецінскі манастыр, не існавала перш ні храма, ні манастыра. Адбылося з'яўленне храма ў 1999 годзе. Манастыр атрымаў сваю назву ў гонар Лізаветы Фёдараўны, яна была сястрой імператрыцы Аляксандры Раманавай. Лізавета была гэтак жа, як і яе сястра, забіта бальшавікамі. Узвядзенне Лізаветы ў ранг святых адбылося ў 1992 годзе.

Сем храмаў

У наш час, Свята-Елісавецінскі манастыр – гэта святы прыстанак у Мінску, куды прыязджаюць тыя, хто страціў веру ў жыцці, хто заблытаўся, збіўся з дакладнага шляху, і тыя, хто наадварот знайшоў свой шлях – шлях служэння Богу. Не праязджаюць міма манастыра і турысты. Памаліцца ў цішыні можна ў сямі храмах манастыра. Так, на тэрыторыі самага манастыра, мясцуецца два храма: Свята – Мікалаеўская і Свята-Елісавецінская цэрквы. У вёсцы Лысая Гара, Мінскага раёна, знаходзіцца царква «Неўпівальная чаша». У Мінску знаходзіцца Ускрэсенская царква на Паўночным магільніке, ёсць таксама царква ў гонар абраза Богамаці - «Дзяржаўная». Ад манастыра адкрыта дамавая царква для жыхароў псіханеўралагічнага інтэрната №3. Сёмы па рахунку храм – гэта царква Царскіх пакутнікаў.

Працы сясцёр

Акрамя малітваў, сёстры Свята-Елісавецінскага манастыра праводзяць свае будні ў працах. На тэрыторыі акрамя келляў, існуюць каля дваццаці розных майстэрняў. Тут і швейна - вышывальныя, і іканапісныя, і свечавыя чаляднікі. Манашкі працуюць і ў сценапісна–мазаістых майстэрняў, а таксама многіх іншых. Да наведвання турыстаў адкрыта трапезная, якая ўпрыгожана фрэскамі, створанымі самімі манашкамі.

Вам даводзілася, калі-небудзь, спрабаваць згатаваны ўручную зефір ці ж выпечаны хлеб? У манастырскіх крамах можна набыць тавары, створаныя манашкамі: і хлеб, і зефір, і мёд. Дарэчы, усё гэта робіцца толькі з натуральнай сыравіны і з прадуктаў, вырашчаных на ўласным падворку. Знаходзіцца яно на адлегласці парадку 30 кіламетраў ад беларускай сталіцы.

Трэба сказаць, што самі мінчукі ездзяць у манастырскія крамы спецыяльна для таго, каб купіць свежы хлеб.

Паслушніцы Свята-Елісавецінскага манастыра займаюцца дапамогай псіхічнахворым людзям. Акрамя таго, манашкі працуюць у гарадскіх лякарнях, інтэрнатах для дзяцей і сталых.

Ад мітусні людской

Вандроўнік, які спыніўся ў адной з келляў манастыра, можа паўдзельнічаць у дапамозе манашкам. Папрацаваць на агародзе манастыра, згатаваць ежу, дапамагчы з прыбіраннем.

Тыя, хто хоць раз пабываў у манастыры, адзначаюць цішыню і супакаенне гэтага месца. Толькі часам яе парушае гук званоў, што даносіцца са званіцы манастыра. Тысячы паломнікаў і турыстаў прыязджаюць сюды, каб памаліцца ў храмах, адчуць супакой у душы, крыху адцягнуцца ад мітуслівага мірскага жыцця. Людзі знаёмяцца з жыццём манашак, абедаюць у трапезнай. Тут прыходзіць усведамленне таго, што існуе яшчэ і іншае жыццё, напоўненае бескарыслівай дапамогай блізкаму, жаданнем дапамагчы, таму, хто спатыкнуўся і малітвай пра тое, каб ва ўсіх усё было добра.