Гарадское мястэчка Крывічы знаходзіцца ў Мінскай вобласці недалёка ад горада Мядзель, паміж возерам Нарач і Вілейскім вадасховішчам. Яно цікава тым, што, насуперак памерам, у гэтым населеным пункце размясціліся мноства касцёлаў і цэркваў. Ёсць звесткі, што ў Крывічах размяшчаўся манастыр. Знаходжанне ў Крывічах пабудоў розных веравызнанняў тлумачыцца тым, што там часта змянялася ўлада. У розны час ён быў і ва ўласнасці шляхты ВКЛ, і ўваходзіў у склад Польшчы, і ў склад Расіі, і нават манастыр некаторы час валодаў мястэчкам.

Першае згадванне пра крывіцкую Свята-Траецкую царкву датуецца 1642 годам. Менавіта ў тым годзе полацкі ваявода Януш Кішка памянуў пра Свята-Траецкую царкву ў адным з гістарычных дакументаў. Вядома таксама, што ў 1659 годзе царква Святой Сёмухі падпала пад рабаванне войскамі Маскоўскага княства. Наступнае згадванне датуецца 1865 годам. У той год быў выпушчаны Геаграфічна-статычны слоўнік Расійскай імперыі, складзены рускім географам і, на той момант, вядомым вандроўнікам П.П. Сямёнавым-Тян-Шанскім, з якога становіцца вядома, што Свята-Траецкая царква ў мястэчку Крывічы была адноўлена ў 1740 годзе і ўяўляла сабою драўляны зруб.

Новы каменны будынак храма пачалі ўзводзіць у 1886 годзе і скончылі ўзвядзенне ў 1887. Вядома таксама, што ў 1921 годзе, калі ў Крывічах асталяваліся польскія ўлады, Свята-Траецкая царква была аддадзена каталіцкай царкве. Касцёлам гэты будынак быў да 1939 года, пакуль часткі Савецкай арміі ў савецка-польскай вайне не аднавілі цэласць нашай краіны, якая на той момант звалася БССР. У 1963 годзе камсамольскія працаўнікі перадалі памяшканне царквы пад склад. Усю атрыбутыку або знішчылі, або перадалі ў іншыя храмы. Складам памяшканне царквы заставалася да 1989 года. Канчаткова ж, за гэты працяглы час будынак быў забыты і не абслугоўваўся і, звычайна, патрабаваў капітальнага рамонту. Мясцовыя жыхары, сабраўшы грошы на аднаўленне, зноў вярнулі Свята-Траецкі храм ва ўлонні Рускай Праваслаўнай Царквы.

Вам павінна быць цікава, што Свята-Траецкая царква на дадзены момант з'яўляецца помнікам архітэктуры і, канчаткова ж, занесена ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцяў Рэспублікі Беларусь. Збудавана яна ў рэтраспектыўным рускім стылі і ў наш час уяўляе сабою цагляны будынак на каменным падмурку. Вакол царквы размешчана невысокая бутавая агароджа. Як гэта прынята, насупраць галоўнага фасада будынка знаходзіцца трох'ярусная цагляная арка. Сама царква пабудавана па стандартнай для ўсіх праваслаўных храмаў схеме і складаецца з чатырох частак — званіца, бабінец, асноўны аб'ём, аспіда. Вылучаецца пабудова трох'яруснай вежай-званіцай, якая выходзіць з першага паверха храма і да трэцяга яруса знаходзіць васьмікантовую форму. На трэцім ярусе можна назіраць нішы, якія выкананы ў форме крыжоў і якія чаргуюцца з аркавымі вокнамі.