Гісторыя вёскі і храма ў ёй

Вёска Хабовічы ў Кобрынскім раёне – стары, калі не сказаць старажытны, населены пункт. Збудаванне ў ёй царквы Покрыва датуецца па розных крыніцах 1856, 1899 і 1911 гадамі. Дакладна можна сказаць, што пабудова 1911 года размяшчалася на месцы храма, які існаваў тут значна раней, але калісьці згарэў.

Храм у гонар Покрыва Багародзіцы – вельмі прыгожая царква. У іканаграфіі кананічны сіні колер і ўсе яго адценні лічацца колерамі Маці Божай. Менавіта ў такой каляровай гаме вырашана архітэктура храма і знешне, і ўнутры пакояў. Бо і праўда: асвячона яна ў гонар свята Покрыва (галаўнога ўбора) Маці Божай, які яна расхінула над людзьмі, сімвалізуючы іх абарону, Божае пакравіцельства.

У праваслаўным свеце папулярнасць асвячэння храма імем Покрыва Маці Божай займае другое месца пасля Храмаў Свяціцелю Мікалаю Цудатворцу. Але Царкву ў Хабовічах цяжка назваць “адной з многіх”. Яна незвычайная і вельмі прыгожая. Такія храмы малююць мастакі, звяртаючыся да тэмы славянскага дойлідства. Згодна інфармацыі з адкрытых крыніц, амаль адразу пасля будаўніцтва царква была ўнесена ў рэестр гістарычных славутасцей. Зараз гэта помнік рэспубліканскага значэння.

Аблічча царквы

Пакроўская царква драўляная, пафарбаваная ў блакітны колер, упрыгожваюць яе разьбяныя карнізы, фігурная кладка дошак ашалёўкі, вуглавыя лапаткі, якія ствараюць контур будынка, робяць яго графічным на фоне неба, зеляніны, вёскі. Традыцыйны тып праваслаўнага храма рускага стылю дойлідства прасочваецца і ва ўвянчаных цыбулямі намётах, у агароджы апсіды, у пары светлавых барабанаў пад шатрамі. Яны даюць больш святла ўнутр памяшкання зверху, па крузе, сімвалізуючы божае святло.

Арганічна выглядае і ўнутранае ўбранства. Яно чымсьці нагадвае княжацкую пампезнасць церамоў: з блакітнымі сценамі, на якіх ярка выдзяляюцца шматлікія іконы, багаццем арнаменту, пазалоты, яркімі роспісамі. Асабістую каштоўнасць маюць вобразы “Віленскія мучанікі”, “Георгій Пераможца”, “Святы Ануфрый”. Яны былі напісаныя ў XVII-XIX стагоддзях.

Вядомая дэталь звязана з Храмам Покрыва Багародзіцы. Перад гэтым сюжэтам блякнуць дэтэктыўныя апавяданні Дэна Браўна пра працу са старажытнымі артэфактамі:

Тут у 1980 г. была знойдзена і адаслана ў Нацыянальную акадэмію навук на рэстаўрацыю ўнікальная ікона “Узнясенне Хрыстова – Покрыва Багародзіцы”. Чаму падвоеная назва? Да таму што на рэстаўрацыю была перадана адна, а вернута намаганнямі рэстаўратараў 3 краін (Беларусі, Расіі, Сербіі) дзве іконы. Пад слоем верхняй іконы XVIII стагоддзя была выяўлена іканапісная выява XVII стагоддзя. Упершыню ў Беларусі было выраблена падзяленне слаёў твораў станкавага жывапісу. Верхні перанесены на другую аснову, і ніжні слой вызвалены і атрэстаўрыраваны. Год працавалі спецыялісты. Іх намаганні ўвянчаліся поспехам.

Настаяцель царквы нядаўна расказаў прадстаўнікам сродкаў масавай інфармацыі, што ён перадаў на рэстаўрацыю яшчэ адну ікону. Можа, трэба чакаць яшчэ адной сенсацыі?

- Царква была зачынена ў перыяд гаспадарства атэізму,  - заяўляюць афіцыйны крыніцы.

- Царква ніколі не зачынялася і працавала таксама ў ваеннае ліхалецце, - сцвярджаюць мясцовыя жыхары і настаяцель храма.

Адназначна можна сказаць ад імя ўсіх: добра, што яна з намі зараз, маленькая вясковая Пакроўская царква, якая не толькі сімвалізуе веру, але і ўвасабляе прыгажосць.