Помнікі Уладзіміру Іллічу Леніну ўсталяваны ў самых розных кутках планеты. Адзін з такіх манументаў знаходзіцца ў горадзе Наваградку Гродзенскай вобласці Рэспублікі Беларусь. Насельніцтва найстаражытнага мястэчка складае прыкладна трыццаць тысяч чалавек. Назва населенага пункта адбылася ад словазлучэння «новае мястэчка». Лічыцца, што горад быў закладзены ў XI стагоддзі. А раскопкі 1960-іх гадоў дазволілі сцвярджаць, што ў IX-XI стагоддзях тут ужо былі паселішчы, якія мелі гандлёвыя адносіны з Візантыяй, Скандынавіяй і іншымі групамі краін. Менавіта таму тут маса найцікавейшых славутасцяў, вартых увагі вандроўнікаў: храмы, музеі, помнікі.

Ёсць у старадаўнім Наваградку і тыпавы помнік Леніну. Бюст правадыра народаў стаіць на пастаменце з каменя. З такіх бюстаў да гэтага часу пішуць партрэты ў мастацкіх школах. Па-майстэрску вылепленыя рысы твару дазваляюць удала перадаць святлацень. Магчыма, у дадзенай скульптуры Ленін увасоблены крыху больш суровым, чым ён быў у рэальным жыцці. У 2009 годзе помнік аблілі фарбай. Гэта адбылося ў ноч з 6 на 7 лістапада і, напэўна, было прымеркавана да Дня вялікай Кастрычніцкай рэвалюцыі. На шчасце, такія падзеі здараюцца ў краіне вельмі рэдка, але антысавецкія настроі часам прысутнічаюць. Нехта кажа, што трэба знесці тыпавыя помнікі Леніну, іншыя ж грамадзяне дагэтуль выказваюць станоўчую думку пра СССР і выбітных савецкіх лідараў. Мы жывём тут і цяпер, адчуваючы, што толькі гэта і ёсць рэальнасць, а савецкі свет шмат чым зараз здаецца нудным і нецікавым, але гэта не так. Пройдуць гады, і помнікі Леніну стануць незвычайнымі і значнымі славутасцямі. Кожны этап гісторыі трэба вывучаць і аналізаваць, асабліва калі гэта гісторыя тваёй краіны. Тое, што цяпер многім людзям здаецца бяссэнсоўным хламам, праз нейкі час пможа стаць велізарнай культурнай каштоўнасцю. Давайце дазволім наступным пакаленням дакрануцца да гісторыі, убачыць тое, чым жылі нашы бацькі і дзяды. Трэба захоўваць, а не ламаць. Шанаваць, а не разбураць.

Ёсць у горадзе і іншы помнік Леніну. Ён знаходзіцца на вуліцы Люсі Сячко, названай у гонар савецкай партызанкі. Гэта скульптура Уладзіміра Ілліча малюе яго ў поўны ўзрост, у адной руцэ ён трымае скрутак, далонь другой рукі раскрыта. Задумлівыя вочы глядзяць удалячынь. Скульптарам выступіў Мікалай Іванавіч Шыльнікаў, які нарадзіўся ў 1893 годзе ў Кіраве (Вяткі). М.І. Шыльнікаў стварыў гэты манумент у пасляваенны час. У мясцовых колах яго падобныя працы вядомыя як «Ленін з трубачкай», бо правадыр народаў быў створаны Шыльнікавым са скруткам у руцэ.

Калі турысту давялося наведаць гэты выдатны горад са шматвяковай гісторыяй і маляўнічымі краявідамі, то варта паглядзець усе славутасці - няхай гэта будзе сярэднявечная пабудова ці помнік савецкаму дзеячу.