Помнік Анры Дзюнану ў Мінску

Анры Дзюнан - вядомая ва ўсім свеце асоба і грамадскі дзеяч, менавіта ён заснаваў найбуйнейшую сусветную дабрачынную арганізацыю Чырвоны Крыж. Дзюнан стаў таксама першым лаўрэатам Нобелеўскай прэміі міру. Помнік у яго гонар у сталіцы Беларусі быў адкрыты ў маі 2010 года ў напярэдадні сусветнага дня Чырвонага Крыжа.

У многіх гарадах свету гэтаму гуманісту ўстаноўлена мноства помнікаў і мемарыялаў, з нагоды яго названая не адна арганізацыя, якая займаецца дабрачыннасцю. Па ініцыятыве прадстаўніцтва Чырвонага Крыжа ў Беларусі і быў створаны бронзавы бюст Анры Дзюнана, стварэнне якога было даручана таленавітаму майстру, беларускаму скульптару Алегу Купрыянаву.

Пастамент, на якім узвышаецца статуя Дзюнана, выраблены з граніту чырвонага і белага колеру. У дзень адкрыцця помніка, 7 мая, прысутнічалі вядомыя беларускія асобы і прадстаўнікі міжнароднага аддзела Чырвонага Крыжа.

Між іншым, у Анры Дзюнана было цікавае і насычанае жыццё. Нягледзячы на ​​тое, што хлопчык нарадзіўся ў цалкам забяспечанай сям'і, яго бацькі змаглі прывіць дзiцяцi павагу да старэйшых, спачуванне і добрасардэчнасць ужо з самага дзяцінства. З 18 гадоў Анры стаў актыўна дапамагаць усім, хто мае патрэбу, у тым ліку хворым і бяздомным. Будучы яшчэ зусім маладым, ён нават не баяўся хадзіць у турмы і размаўляць са зняволенымі, усяляючы ім надзею на шчаслівую будучыню і веру ў сябе. Трохі пазней Дзюнан стаў займацца барацьбой супраць рабства, нават хацеў адкрыць невялікае прадпрыемства, дзе маглі б працаваць былыя рабы. Праўда, лёс вырашыў накіраваць намаганні Анры ў іншае рэчышча.

У чэрвені 1859 году Анры стаў сведкам і ў некаторай ступені удзельнікам адных з самых страшных бітваў XIX стагоддзя - бітвы пры Сальфiрына. Гэтыя трагічныя падзеі назаўжды перавярнулі жыццё маладога чалавека. Дзюнан усімі сіламі спрабаваў дапамагчы параненым: камусьці рабіў перавязкі і аказваў першую медыцынскую дапамогу, з некаторымі проста размаўляў - як мог спрабаваў падтрымаць усіх, каму гэта было неабходна. Пры гэтым Анры зусім не падзяляў людзей на «сваіх» і «чужых». Ён заўсёды паўтараў: «Усе мы браты». І гэты лозунг дагэтуль лічыцца сімвалам Чырвонага крыжа.

За сваё жыццё Дзюнан дамогся немалых вынікаў, якія вядомыя ва ўсім свеце. Яго галоўнымі дасягненнямі з'яўляюцца спецыяльныя групы добраахвотнікаў, якія збіраюцца па ўсім свеце з мэтай дапамагаць людзям прама на палях бітваў. Менавіта Дзюнан прыдумаў індывідуальныя медальёны для салдат, якія дазвалялі апазнаваць параненых, цяжкахворых і загінулых людзей.

Велізарнымі намаганнямі Анры дабіўся таго, каб у 1864 годзе была прынятая Жэнеўская канвенцыя, якая прадугледжвала паляпшэнне пасляваеннага жыцця ўсіх воінаў, якія змагаліся сухапутным спосабам. Гэты дакумент стаў асновай для заснавання і далейшага развіцця гуманітарнага права ва ўсім свеце. Варта адзначыць, што вельмі многія ідэі і задумы Дзюнана значна апярэджвалі свой час. Напрыклад, распрацаваны Анры праект міжнароднай бібліятэкі, якая павінна была дапамагчы вырашыць сусветную праблему адукацыі.

У пачатку XX стагоддзя Анры Дзюнан атрымлівае Нобелеўскую прэмію міру і разам з гэтым буйную суму грошай. Аднак усе атрыманыя грошы ён ахвяраваў на дабрачыннасць. У 1910 годзе Анры памёр, на той момант ён быў бедны, затое да гэтага часу яго асоба лічыцца вялікай і дзіўнай. І ў падзяку за яго дзейнасць у Мiнску ўсталяваны помнік гэтай культавай асобе ўсіх часоў.