Адам Міцкевіч – беларуска-польскі паэт XX стагоддзя. Ён быў выхадцам з горада Наваградка, хоць ёсць версія, што ён усё ж нарадзіўся на хутары Завоссе Баранавіцкага раёна ў Беларусі.

Пасля заканчэння школы Адам Міцкевіч паступае ў Віленскі універсітэт, дзе прымае актыўны ўдзел у працы і арганізацыі падпольных асветніцкіх і патрыятычных гурткоў. Менавіта за гэта яго арыштавалі ў 1823 годзе і саслалі ў Літву. Пасля гэтага ён прыехаў жыць у Расію, дзе сустракаўся і сябраваў з выбітнымі дзеячамі, якія ўносілі змены ў яго палітычныя погляды. Смерць напаткала Міцкевіча ў горадзе Канстанцінопалі.

Гэта настолькі унікальная асоба для літаратуры, што немагчыма лічыць Адама Міцкевіча толькі беларусам, ці літоўцам, ці палякам. Польшча лічыць яго палякам, таму што ён быў пачынальнікам рамантызму ў польскай літаратуры, а таксама пісаў свае творы на польскай мове; беларусы – беларусам, таму што ён па адной з версій з'яўляецца выхадцам з Беларусі, а Літва – літоўцам. Творчасць Адама Міцкевіча ўнесла велізарны ўклад у развіццё беларускай літаратуры. У Беларусі прынята яго называць «беларускім польскамоўным паэтам». Напэўна, няма ні аднаго чалавека, які хоць бы раз не прачытаў яго знакамітую паэму «Пан Тадэвуш».

У 1921 годзе яго імем была названа адна з галоўных вуліц горада Брэста. У часы вайны яе назву змянілі, аднак у пасляваенныя гады было вырашана зноў вярнуць вуліцы імя Адама Міцкевіча.

Зараз на гэтай вуліцы размешчана мноства будынкаў, як архітэктурных, так і сучасных. Гэтая вуліца карыстаецца велізарнай папулярнасцю не толькі ў жыхароў горада, але і ў турыстаў.

У прыгожым скверы, у глыбіні шыкоўнай каштанавай алеі, што знаходзіцца на гэтай вуліцы, у 1965 годзе быў усталяваны помнік паэту, публіцысту, празаіку, выдатнаму дзеячу літаратуры Адаму Міцкевічу. Устаноўка помніка была прымеркавана да 110-годдзя з дня смерці Міцкевіча і з'яўляецца сімвалічнай данінай паэту за яго вялікую працу ў развіцці літаратуры. Помнік ўяўляе сабой бюст паэта. На пастаменце высечаныя гады яго жыцця.

Праца над стварэннем манумента была вельмі доўгай, складанай і карпатлівай. Але, у канчатковым выніку, архітэктару А. Шмакаву ўдалося раскрыць у гэтым помніку творчую асобу Міцкевіча для сучаснікаў. Усталяваны ён прама ў цэнтры сквера і прыцягвае да сябе ўвагу ўсіх наведвальнікаў. Агульная кампазіцыя сквера ўладкованая такім чынам, што дрэвы як бы атачаюць яго, абараняюць ад непагадзі.

Ля помніка збіраецца шмат школьнікаў, студэнтаў, мясцовых жыхароў, прыязджаюць літаратары і мастацтвазнаўцы з розных краін і, вядома ж, тут заўсёды шмат турыстаў. І ўсё роўна, беларус ён, літовец ці паляк, кожны радок знакамітых твораў паэта пакінуў свой адбітак у літаратуры ўсіх краін, прынёс ў яе дух сучаснасці і патрыятызму, прымусіў чытача паглядзець на тое, што адбываецца, з іншага боку.