У самым цэнтры Наваградскага ўзвышша, непадалёк ад вёскі Валеўка, на Гродзеншчыне размяшчаецца возера Свіцязь. Непаўторныя краявіды, маляўнічая берагавая лінія і найпрыгажэйшая расліннасць ствараюць вакол возера арэол загадкавасці і казачнасці. Стогадовыя дубы-гіганты, якія растуць тут, навяваюць думкі пра тое, што некалі даўно на гэтай зямлі ваявалі магутныя рыцары, адпачывалі закаханыя пары, а тутэйшы лес быў любімым месцам папаляваць на дзічыну для мясцовых князёў.

Пра гэта возера жыхары блізкіх вёсак любяць расказваць загадкавыя легенды і паданні, ад якіх захоплівае дух. З прыходам летняй спёкі самыя прыгожыя берагі возера актыўна займаюць турысты, якія аддаюць перавагу беларускім азёрам адпачынку за мяжой. А змясціць, між іншым, узбярэжжа Свіцязі можа да 8000 чалавек.

Паводле паданняў, некалі даўно на гэтым месцы стаяў горад Свіцязь. Мясцовы князь Туган, які знаходзіўся ў падначаленні вялікага князя Міндоўга, разам з войскам адправіўся на абарону Наваградка. Гэтым неадкладна скарысталіся ашчадныя ворагі, якія жадалі заваяваць Свіцязь. У горадзе засталіся толькі старыя, дзеці і жанчыны, якія вырашылі, што лепш памерці, чым жыць у няволі. Разам з іх малітвамі паступова горад стаў апускацца пад ваду. Менавіта на месцы старога горада, абкружанага высокімі хвоямі, стала з'яўляцца возера Свіцязь. Крыху пазней на берагах сталі расці белыя кветкі-цары, якія мясцовыя жыхары атаясамляюць з загінулымі людзьмі. Нават сёння можна пачуць міф пра тое, што часам на паверхню ўсплываюць ундзіны, якіх прынята зваць свіцязянкамі. Менавіта гэтыя казачныя і дзіўныя аповеды сталі грунтам для многіх твораў вядомага беларускага паэта і пісьменніка Адама Міцкевіча.

Цяпер лясное возера адрозніваецца крыштальна чыстай вадой, што само па сабе з'яўляецца ўнікальнасцю. Ва ўсе поры года і незалежна ад пагодных умоў ад яго выходзіць спакой і супакаенне, а ў некаторых месцах магутныя хвоі падступаюць проста да берагоў, пускаючы свае карані ў ваду. Паколькі возера Свіцязь мяжуе з некалькімі раёнамі, то тры самых вялікіх пляжа вырашана было назваць у гонар Наваградскага і Карэліцкага раёнаў. Каля першага пляжа абсталявана буйная аўтастаянка на 400 машын, а таксама знаходзяцца гандлёвыя намёты і зоны з выгодамі. Яшчэ адзін пляж з'яўляецца часткай мясцовага санаторыя, аднак ён зачынены для астатніх турыстаў, і адпачываць на ім могуць толькі яго наведвальнікі.

Хоць возера і вельмі папулярнае, аднак па плошчы яно адносна невялікае. Берагавая лінія працягваецца амаль на шэсць кіламетраў, таму па звілістай пратаптанай дарожцы яе можна абыйсці за некалькі гадзін. На Свіцязі часта можна сустрэць адпачывальнікаў з дзецьмі, бо глыбіня ў дна невялікая – да 15 метраў, а ў берагоў пакаты ўваход у ваду. Таму дзяцей не страшна адпускаць купацца каля берага. Узровень вады не змяняецца ў летні і зімовы час. Таму нядзіўна, што возера Свіцязь уваходзіць у дзясятку самых папулярных турыстычных месцаў у Беларусі.

Калі вы любіце спакойны ціхі адпачынак паблізу прыгожага месца воднай роўнядзі, ахінутай старадаўнімі легендамі і паданнямі, то неадменна выбірайце возера Свіцязь. Тут створаны ўсе ўмовы для камфортнага адпачынку турыстаў.