У Беларусі ёсць некаторыя музеі, якія часцей наведваюць замежныя турысты, чым самі беларусы. Спачатку гэта здаецца дзіўным і нават трохі несправядлівым. Адным з любімых турыстамі месцаў лічыцца прыватны гродзенскі музей, які ўяўляе побыт беларусаў у розныя стагоддзі. Дарэчы, экспазіцыя і атмасфера тут вельмі адрозніваецца ад звыклых усім дзяржаўных выстаў.

На вуліцы Лермантава ў Гродна знаходзіцца з выгляду звычайны цагляны будынак, па знешнім абліччы нічым не адрозны ад іншых. І толькі некалькі гадоў назад менавіта гэты будынак стаў гэтак незвычайным і ўнікальным, што многія экскурсіі з замежнымі вандроўнікамі першым чынам прыязджаюць менавіта сюды.

Уладальнік і стваральнік музея – неардынарная і яркая асоба. Януш Паруліс некалі быў мараком, аднак пасля доўгіх стомных мараплаванняў вырашыў змяніць жыццё і стаў прадпрымальнікам. Ён арганізаваў першы ў СССР клуб калекцыянераў, а свой вольны час прысвячаў працы ў мастацкіх майстэрнях і працы па рэстаўрацыі старадаўніх цэркваў і касцёлаў. А на дадзены момант Януш жыве ў сваім уласным музеі. Дарэчы, ні адзін гродзенскі музей не абыходзіцца без каштоўных экспанатаў Паруліса.

Чым жа так прыцягвае гэта месца турыстаў? Тут створана ўнікальная атмасфера, якая не падобна ні на адну іншую. З першага позірку ствараецца ўражанне, што 20 000 экспанатаў ляжаць абсалютна не злучана паміж сабой і нават трохі хаатычна. Аднак гэта адчуванне вельмі зманлівае. На самой справе кожная рэч займае сваё месца, а ўсе прадметы старанна падзелены па тэматычных секцыях. А калекцыя, між іншым, проста велізарная! Нават сумненне бярэ, што такую вялікую колькасць сапраўды ўнікальных рэчаў мог сабраць усяго толькі адзін чалавек. Але сам Януш сцвярджае, што многія экспанаты перадаваліся з пакалення ў пакаленне. Усе пададзеныя экспанаты старанна збіраліся з пачатку XVII стагоддзя.

Экскурсіі праводзіць сам гаспадар музея, пры гэтым пра кожную нават самую маленькую рэч ён можа захоплена расказваць гадзінамі. Януш вельмі ганарыцца сваім дзедам, які таксама прысвяціў сваё жыццё вывучэнню гарадскога побыту XIX стагоддзя. Кожнаму наведвальніку гаспадар музея са шчырым гонарам паказвае каску і боты дзеда, у якіх той хадзіў на парад. Яшчэ адзін экспанат, які з любоўю і радасцю дэманструе Януш Паруліс усім наведвальнікам, - калекцыйная пара рагоў аленя, якія некалі належалі Станіславу Жыўно. Менавіта Жыўно лічыцца заснавальнікам Гродзенскага музея прыроды, які прывёз унікальную калекцыю бабачак і насякомых з Амерыкі. Гэтыя і некаторыя іншыя сувеніры абсалютна задарма Станіслаў Жыўна аддаў захавальніку музея.

Пра экспанаты музея можна распавядаць гадзінамі, бо кожная рэч мае сваю ўнікальную і найцікавейшую гісторыю. Каб падтрымліваць музей у такой чысціні і ствараць у ім непаўторную атмасферу і настрой, бясспрэчна, трэба любіць сваю працу. Януш Паруліс - яўнае гэтаму пацверджанне. Кошт наведвання незвычайнага музея зусім малы ў параўнанні з тымі ўражаннямі і незабыўнымі эмоцыямі, якія гарантавана атрымае кожны наведвальнік. Ні ў якой іншай выстаўнай зале Вы не сустрэнеце такога апантанага і ўлюбёнага ў сваю справу, у сваю радзіму чалавека, як Януш Паруліс.