Беларусь славіцца багаццем незвычайных музеяў. Гэта і экспазіцыі пад адкрытым небам, і мноства іншых лакацый, пра якія мы ўжо пісалі ў першай і другой частках нашага топу. Надышоў час распавесці пра яшчэ адзін унікальны музей (аналагічны яму, дарэчы, ёсць у Гродна). Такім чынам, уладкоўвайцеся ямчэй, сёння VETLIVA раскажа вам пра музей праса ў Мінску.

Гісторыя з'яўлення незвычайнага музея Мінска

Траецкае прадмесце само па сабе адна з галоўных славутасцяў Мінска. Не так даўно, у 2018 годзе, тут з'явілася яшчэ адно знакавае месца — музей праса. Характэрна і месца яго размяшчэння: памяшканне цэнтра Карты Госця, на 2-м паверсе дома №11 на вул. Багдановіча.

VETLIVA расказвае: калі вы яшчэ не ведаеце, Карта Госця — гэта вельмі карысная штука. Яна прадстаўляе сабою спецыяльную смарт-карту, якая дае права аднакратнага наведвання (бясплатна ці са зніжкай) розных музеяў і экскурсій, мастацкіх галерэй, уключаных у праграму, а таксама заапарка, аквапарка, назіральнай пляцоўкі Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі. Вельмі зручная рэч для тых, хто прыехаў у Мінск на некалькі дзён. Дарэчы, мы ўжо расказвалі, як найболей прадуктыўна і цікава правесці ў Мінску 3 дні.

Што прадстаўляе сабою экспазіцыя музея праса ў Мінску

Экспазіцыю складаюць больш за 600 розных прасаў з прыватных калекцый. Яе галоўная асаблівасць у тым, што экспанаты размяркоўваюцца паводле тэхналогій, гэта значыць размеркаваны па тыпе награвання ці матэрыялу, з якога яны выраблены. 

Такім чынам, вы ўбачыце тут:

1. Суцэльналітыя прасы. Літыя прыстасаванні з'явіліся ў XVIII стагоддзі і эксплуатаваліся нават у часы з'яўлення электрычнасці, паколькі ў шматлікіх хатах не былі прадугледжаны разеткі. Яны вырабляліся з чыгуну, а затым награваліся на адкрытым агні ці ў печы. Галоўныя асаблівасці такіх прасаў:

• Важылі вельмі шмат — 10 кг і больш.

• Разаграваліся не меней паўгадзіны.

• Пасля разагравання браць іх без прыхватак было папросту немагчыма.

• Для прасавання дробных дэталяў адзежы выкарыстоўвалі спецыяльныя невялікія прасікі, якія мелі памер усяго з палову далоні.

1. Прасы на вуглях. Зразумела, калі жыллё атаплівалася галоўным чынам дровамі, вуглі выкарыстоўваліся ў побыце паўсюдна. Таму ў самым цікавым музеі Мінска можна ўбачыць і прасы на вуглях. Яны прадстаўлялі сабою корпус з адтулінамі, куды насыпалі распаленыя вуглі. Адтуліны патрэбныя былі для таго, каб раздзімаць вуглі.

2. Прасы на спірце. Тут таксама ўсё зразумела: замест вуглёў у прас заліваўся і падпальваўся спірт. Яны былі больш лёгкімі і зручнымі.

3. Прасы на газу. Больш пажаранебяспечныя і траўманебяспечныя аналогі спіртавых: з-за ўцечкі газу нярэдка здараліся выбухі і пажары.

4. Прасы з награвальным элементам. Такія прыстасаванні гладзілі з дапамогай спецыяльна разагрэтага элемента, які ўстаўляўся ўнутр. Звычайна ён меў выгляд бруска, і калі было шмат рэчаў, награвалі адразу некалькі такіх уставак.

5. Прасы на пару. Прадзяды сучасных парагенератараў з'явіліся на мяжы XIX-XX стагоддзяў. Яны працавалі ў спалучэнні з паравым катлом, а на падэшве былі адтуліны для выхаду пары.

6. Прасы на электрычнасці. Першы патэнт быў атрыманы яшчэ ў 1882 годзе. З тых часоў электрычныя прасы трывала ўвайшлі ў наша жыццё і ўдасканаліліся. Калі ад першых прасаў падобнага тыпу можна было вельмі лёгка атрымаць удар токам, то ў сучасных дзявайсах такая магчымасць зведзена да нуля.

Куды схадзіць у Мінску турысту? У музей праса!

Тут сапраўды ёсць дзе разгуляцца прыезджаму. Вас чакае:

• цікавая экспазіцыя, у якой прадстаўлены адзін з самых цяжкіх прасаў у свеце — «марскі», які важыў 20 кг;

• сувеніры ручной працы (дарэчы, вялікім выбарам прац беларускіх майстроў-рамеснікаў славіцца таксама і музей мініяцюр «Краіна міні»);

• магчымасць купіць Карту госця.

Адпраўляючыся на аглядную экскурсію па Мінску, абавязкова сюды зазірніце!