Чалавека можна параўнаць з раслінай. Мы, як і кожны жывы адростак, не можам жыць без сваіх каранёў. Адначасна мы з'яўляемся і чыімсьці працягам, і ў кожным з нас ёсць свой асаблівы пачатак. Каб увесь час працягваць актыўна развівацца і расці, мы павінны ведаць сваіх продкаў і гісторыю сваёй краіны. Калі ўсведамляеш, як жылі далёкія сваякі, пра што яны марылі і чаго хацелі, тады і сам зможаш зразумець свае імкненні і жаданні.

Менавіта для гэтага і створаны незвычайны Музей традыцыйнага ручнога ткацтва Паазер'я, размешчаны ў старажытным беларускім горадзе Полацку Віцебскай вобласці. Гэта самы сапраўдны жывы куток, дзе захоўваюцца старадаўнія нацыянальныя абрады, і з пакалення ў пакаленне перадаюцца сакральныя веды пра жыццё і працу нашых продкаў.

Ткацтва па праве лічыцца самым пашыраным і старым відам народнага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Узоры і тэхніка ткацтва раскрываюць бясконцае багацце творчай спадчыны краіны. Наведвальнікам музея адкрыюцца таямніцы і сакрэты вырошчвання лёну, яго апрацоўкі і далейшага ўжывання, якімі карысталіся жыхары Паўночнай Беларусі ў XIX- XX стагоддзях.

Для маладых тут арганізуецца старажытны вясельны абрад «Як зліліся дзве рэчанькі...», які закліканы забяспечваць шчаслівае сямейнае жыццё і дабрабыт будучых мужа і жонкі. Дакрануцца да беларускіх традыцый і прыняць у іх непасрэдны ўдзел можна, дзякуючы штогадовым фальклорным святам, напрыклад, Калядам, Гуканню Вясны ці Купаллю. Аматары аўтэнтычнага беларускага спеву і народных танцаў Беларусі сапраўды будуць прыемна здзіўлены і захочуць прыйсці сюды яшчэ не адзін раз.  

Музейная экспазіцыя прадстаўлена прадметамі ручнога ткацтва, якія былі зроблены ў Глыбоцкім, Мёрскім, Шаркаўшчынскім, Верхнядзвінскам, Пастаўскім, Докшыцкім і Полацкім раёнах. Тут жа супрацоўнікі музея займальна расказваюць пра асаблівасці, гісторыю развіцця і традыцыі беларускага народа на тэрыторыі Паазер'я.

Музей адкрывае свае дзверы для ўсіх ахвотнікаў ужо на працягу амаль дваццаці гадоў. Можна ўспомніць казку пра злую вядзьмарку, паглядзеўшы на старадаўнюю калаўрот, уявіць штодзённую працу беларускіх жанчын з дапамогай архаічных прылад і палюбавацца на дзіўныя адбіткі тканіны на керамічным посудзе. Усе экспанаты знаходзяцца ў трох вялікіх памяшканнях, а сам музей лічыцца яркай славутасцю ўсёй краіны, што паказвае адну з абласцей народнай творчасці мясцовых жыхароў.

Сэрцам і галоўным стрыжнем усёй экспазіцыі лічыцца мадэль Сусветнага Дрэва. Гэты матыў, сімвалізуючы бясконцае жыццё і вечнасць, можна сустрэць на многіх тканінах і посудзе. Дрэва – гэта адмысловае звяно, што непадзельна злучае чалавека і Сусвет. Карані Дрэва кажуць пра непасрэднае вырошчванне лёну і яго першасную апрацоўку. Ствол сімвалізуе працэс стварэння тканіны, а крона апавядае пра таямнічы свет сімвалаў і знакаў, адлюстраваных у народных легендах і міфах. Гэтыя паданні старанна зашыфроўвалі нашы продкі ў нацыянальных узорах і знаках. Асабліва ўтульна і па-хатняму прыемна ў музеі будзе аматарам беларускай культуры і патрыётам роднага краю.