Былы езуіцкі манастыр у Юравічах (Калінкавіцкі раён) – гэта месца, у якім абавязкова варта пабываць, калі вы верыце ў дзівы, таямніцы і хараство. А гэтымі трыма складнікамі тут прасякнуты кожная цагліна.

Лёс цудадзейнага абраза

Манастырскі комплекс – гэта цяпер усяго некалькі будынкаў за цаглянай сцяной: манастырскі корпус і сабор Раства Багародзіцы. Цяпер яны належаць праваслаўнаму мужчынскаму манастыру Тураўскай епархіі.

Гісторыя ж стварэння манастыра ў Юравічах узыходзіць да езуітаў, і ў прыватнасці – да дзейнасці манаха-місіянера Марціна Тароўскага (Тураўскага), які больш 10 гадоў навучаў у Валыні і Палессі, маючы пры сабе цудадзейны абраз Божай Маці.

У XVII стагоддзі ён пабудаваў для святыні на Юравіцкай гары капліцу. Па легендзе, Богамаці сама праз знак выбрала гэта месца. Так у 1673 годзе быў заснаваны Юравіцкі манастыр. Абраз з тых часоў стварыў нямала дзіваў і стаў звацца Юравіцкім абразам Божай Маці.

Цяпер арыгінал абраза знаходзіцца ў Кракаве, куды быў вывезены перад зачыненнем манастыра ў 1831 годзе расійскімі ўладамі. Але перш мясцовая мастачка Ядвіга Кневіч выканала дакладны спіс выявы. Гэта копія доўгі час знаходзілася ў храме (спачатку каталіцкім, потым – праваслаўным), але пасля знікла. Была здабыта толькі ў 2006 годзе. Яе цудоўнай выявай адшукалі ў суседняй вёсцы і хрэсным ходам вярнулі ў Сабор Раства Найсвятой Багародзіцы, дзе знаходзіцца і да гэтага часу.

Дзівы Юравіцкай Богамаці

Мноства дзіваў і выратаванняў «Дзевы Марыі з гор Юравіцкіх» прыводзіцца ў брашуры 1742 года, выдадзенай у Познані (Польшча). Вось некалькі з іх:

• уваскрашэнне сына верніка з Юравіч па прозвішчы Прыгарадскі, тое, што здарылася падчас пахавальнай працэсіі;

• ускрысенне сына пісара Лянкевіча з Мазыра, які загінуў на пажары;

• выратаванне патанулага жыхара Юравічаў Руткоўскага.

Гісторыя манастыра

Езуіцкі манастыр праіснаваў з 1673-га да 1820 года, калі ордэн езуітаў на тэрыторыі Расійскай імперыі быў скасаваны. За гэты час бацькі-езуіты пабудавалі ўражальны касцёл (1741) і каменны корпус, адкрылі на тэрыторыі місіі езуіцкі калегіум (1778). Але ў 1820-м храмавы корпус перадалі ордэну бернардынаў.

• 1830-1831 – пасля паўстання манастыр ліквідаваны.

• 1840 – касцёл перададзены католікам у якасці парафіяльнага.

• 1864 – касцёл зачынены па ўказанні генерал-губернатара Мураўёва.

• 1865 – храм асвячоны як праваслаўная царква Раства Найсвятой Багародзіцы.

•1876 – барочны храм дабудавалі 12 купаламі ў неарускім стылі. На тэрыторыі размясціўся жаночы манастыр.

• 1920 – савецкія ўлады зачынілі манастыр.

• 1950 – былы манастырскі корпус быў перададзены дзіцячаму дому.

Адраджэнне святыні

Па сведчанні мясцовых жыхароў, комплекс выстаяў у II Сусветную вайну, але яго пачалі разбіраць у савецкі час на патрэбы калгаса. У 1993 годзе яго перадалі Тураўскай праваслаўнай епархіі, якая ў 2005 годзе заснавала тут Свята-Раство-Багародзічны мужчынскі манастыр.

Рэканструкцыя помніка архітэктуры XVIII стагоддзя пачалася ў 2006 годзе і павінна была закончыцца ў 2012-м, але з-за нястачы сродкаў зацягнулася. І ўсё ж, храмавы комплекс ужо прыцягвае турыстаў і паломнікаў з Беларусі і іншых краін (уключаны «Залатое кальца Гомельшчыны»). Тут можна палюбавацца майстэрскім дэкорам экстэр'еру храма, выкананым езуітамі, убачыць спіс знакамітага абраза і пачуць легенду пра тое, як адна дзяўчынка зайшла аднойчы ў манастырскае падзямелле ў Юравічах, а выйшла – у Кіеве…