Пінск - адзін з самых буйных і старажытных гарадоў у Беларусі. Ён згадваецца ў летапісах яшчэ ў самым пачатку XI стагоддзя. У далёкім 1097 годзе праз Пінск праходзіла частка знакамітага шляху «з вараг у грэкі». Хутчэй за многія іншыя беларускія гарады развіваўся Пінск і лічыўся цэнтрам рамесніцтва і гандлю ў Турава-Пінскам княстве. Праўда, не толькі гэтым знакаміты горад.

У гэтым утульным мястэчку на беларускім Палессі размяшчаюцца дзве значныя гістарычныя славутасці - касцёл Успення Найсвятой Дзевы Марыі і манастыр францысканцаў. Францысканцамі звалі сябе прадстаўнікі манаскага ордэна, якія галоўнай сваёй мэтай ставілі клопат пра захаванне манастыроў і храмаў.

Нягледзячы на тое, што Пінск даволі хутка развіваўся, каменны касцёл тут пабудавалі толькі ў пачатку XVI стагоддзя. Матэрыялам для будаўніцтва паслужылі рэшткі сцен гарадскіх збудаванняў, якія да таго часу прыйшлі ў непрыдатнасць. Менавіта гэты факт адрознівае практычна ўсю старажытную архітэктуру горада.

За час свайго існавання касцёл і манастыр францысканцаў нямала перажылі разам. За тры стагоддзі храм і манастыр неаднаразова гарэлі, падпадалі жудасным рабаванням і апаганенням. Аднак, нягледзячы на ўсе гэтыя страшныя выпрабаванні, касцёл ізноў адбудоўваўся і працягваў быць сталым прыстанкам для каталіцкіх вернікаў.

Манастыр францысканцаў лічыцца яркім увасабленнем архітэктурнага стылю барока. У пачатку XX стагоддзя будынак быў рэканструяваны, праектам кіраваў Г. Гай. Старая пабудова манастыра была дапоўнена некалькімі карпусамі з двух і трох паверхаў. Дзякуючы такому архітэктурнаму рашэнню, гэтыя новыя пабудовы ўтвараюць паміж сабой утульныя панадворкі ўнутры ўсяго комплексу касцёла.

Размяшчаецца касцёл і манастыр на галоўнай вуліцы Пінска, таму і з'яўляюцца самымі часта наведвальнымі помнікамі гісторыі ў горадзе. Цяпер у будынку манастыра знаходзіцца Найвысокая духоўная семінарыя Тамаша Аквінскага.

Калі гаварыць пра касцёл Успення, то ён быў пабудаваны на месцы былога храма ў XVI стагоддзі з выкарыстаннем руін сцен старога касцёла. Сучасны касцёл упрыгожваюць дзве вежы, архітэктура выканана ў барочным стылі. Інтэр'ер касцёла вельмі багаты: тут прысутнічаюць алтары з унікальнай разьбой па дрэве, у некаторых месцах можна разгледзець сусальнае золата. Хоць у інтэр’еры манастыра прасочваецца ярка выяўлены аскетызм і самабытнасць выразных фрагментаў, сюды вельмі любяць прыходзіць мясцовыя жыхары. Толькі ў тарцах будынка можна ўбачыць рысы класічнага барока. Таксама ў касцёле захаваўся арган, які лічыцца адным з самых старых ва ўсёй Беларусі.

На працягу некалькіх стагоддзяў, як і сёння, комплекс манастыра францысканцаў і касцёл Успення можна адважна назваць сэрцам і душой Пінска. Сюды прыходзяць памаліцца не толькі мясцовыя жыхары, але і прыязджаюць на паломніцтва турысты з іншых абласцей краіны. Важнае месца ў экскурсійных маршрутах гэты комплекс займае ўжо больш за паўстагоддзе, бо ўяўляе велізарную мастацкую, культурную і гістарычную каштоўнасць для беларускага народа.