Наўрад ці нехта здолее аспрэчыць той факт, што Гродзенская зямля - ​​адна з самых дзіўных абласцей Беларусі, багатая на гістарычныя падзеі, таленавітых людзей і архітэктурныя помнікі. Вось і пасёлак Дзярэчын у Гродзенскай вобласці лічыцца адным з самых старых месцаў у гэтых краях. Першы раз пра яго згадвалі ў летапісах яшчэ ў VI стагоддзі. Літоўская метрыка спасылаецца на гэтыя землі як на ўладанні баярына па прозвішчы Дрэмут.

Цікава і паходжанне назвы гэтай вёсачкі. Многія лічаць, што яна паходзіць ад мянушкі «дзярачэня», якую на сучасную мову можна перавесці як «забіяка». Але зусім не забіякi і хуліганы жывуць у гэтым маляўнічым месцы, а нават наадварот - глыбока веруючыя і талерантныя беларусы. Мясцовыя жыхары прытрымліваюцца такой легенды з'яўлення назвы вёскі: у далёкія часы пчаляры для развядзення пчол выкарыстоўвалі спецыяльныя калоды, якія ў простай мове называліся «Дзярэчы». Верагодней за ўсё так і атрымала назву вёсачка.

Гісторыя развіцця у гэтага месца таксама вельмі цікавая. За некалькі стагоддзяў  (пачынаючы з XVI) у гэтага мястэчка змяніўся не адзін гаспадар. У XVII стагоддзі вёска дасягнула вяршыні свайго росквіту: слонімскі пісар заснаваў тут Успенскі касцёл і кляштар дамініканцаў. Пры гэтых установах з цягам часу былі таксама адкрыты школа, шпіталь і бібліятэка. І да канца XVII стагоддзя Дзярэчын пераходзіць ва ўладанне знакамітага беларускага шляхецкага роду Сапегаў. Неўзабаве Аляксандр Міхайлавіч Сапега заснаваў тут адну з самых багатых і вялікіх рэзідэнцый Сапегаў.

Некаторы час рэлігійная абстаноўка ў вёсцы, як і ва ўсёй Гродзенскай вобласці, была, мякка кажучы, няпростая. Аднак заўсёды міжканфесійныя адносіны паміж мясцовымі жыхарамі былі цалкам спрыяльныя. Тут жылі яўрэі, каталікі, праваслаўныя і нават мусульмане. Для іх існавала і сінагога, і касцёл, і царква. Асаблівай увагі, безумоўна, заслугоўвае касцёл Ушэсця Панны Марыі.

У 1913 годзе для мясцовых каталіцкіх вернікаў у вёсцы заснавалі касцёл. Зараз гэтая ўнікальная пабудова з'яўляецца яркай славутасцю вёскі. Будынак вытрыманы ў стылі неаготыкі, адрозніваецца асаблівай стрыманасцю і адначасовай веліччу. Кампазіцыя храма сіметрычная, упрыгожаннем служыць адна вежа і тры нефа. Будынак узведзены з чырвонай цэглы.

Цэнтральную вось фасада ўяўляе вежа з наяўнасцю востраканцовага шпіля. Па вуглах ступеністага фронту можна лёгка заўважыць невялікія вежкі, якiя ўдала дапаўняюць усю кампазіцыю. Уваход у касцёл апраўлены спічастай аркай, дзе нямнога вышэй размяшчаецца акно ў форме кветкі. Устоi надзейна ўмацоўваюць сцены будынка, якія, у сваю чаргу, праразаюцца спічастымі вокнамі з наяўнасцю ажурных кратаў і каляровых вітражоў. Гледзячы на ​​ўсё гэта архітэктурнае хараство, немагчыма не падзівіцца велічнасцю і раскошай старадаўняга касцёла ў вёсцы Дзярэчын.

Падчас нядзельных і святочных набажэнстваў тут можна пачуць званы, у любы іншы дзень мясцовыя жыхары і госці шпацыруюць па дагледжанай тэрыторыі паблізу каталіцкага храма. Жыхары вёскі, дарэчы, асаблівую ўвагу надаюць падтрыманню парадку і чысціні не толькі на тэрыторыі храма, але і ўнутры яго.