Касцёл Святога Роха ў вёсцы Шабуні

Аб самой вёсцы Шабуні, якая знаходзіцца ў Мінскай вобласці, складана знайсці вялікую колькасць інфармацыі. Аднак, гэта беларуская глыбінка ўсё ж славіцца на ўсю рэспубліку адной цікавай і прыкметнай гістарычнай пабудовай, якая і вылучае Шабуні сярод іншых падобных адна на адну вёсак.

Дарэчы, у Беларусі, ёсць некалькі вёсак з аднайменнай назвай, прычым знаходзяцца яны ў пары кіламетраў адзін ад аднаго, на беразе ракі Птіч. З-за гэтага, дастаткова складана высветліць, да якіх жа менавіта Шабунёў належыць касцёл Святога Роха. І толькі дзякуючы захаваўшымся архіўным дакументам удалося ўсё ж вызначыць, на тэрыторыі якой вёскі можна наведаць каталіцкую святыню.

У вёсцы Шабуні, Пухавіцкага раёна, захаваўся касцёл Святога Роха, які, верагодней за ўсё, быў узведзены на месцы ўжо існаваўшага пагоста, ў пачатку 19 стагоддзя. Мясцовыя жыхары распавядаюць, што калісьці даўно ў вёсцы была страшная эпідэмія халеры, якая забрала жыццё многіх людзей. Тады, жыхары пасёлка вырашылі сабраць грошы і купілі вобраз Святога Роха. Гэта чароўнае аблічча паставілі на алтар капліцы, і здарыўся самы сапраўдны цуд – халера стала адступаць.

Каталіцкая абшчына ў Шабунях існуе яшчэ з 18 стагоддзя, тады ж, у 1796 годзе, на ўсходняй ускраіне быў пабудаваны драўляны касцёл. На парогавай балце можна было ўбачыць выразанную па дрэве дату заснавання капліцы, якая потым доўгі час была самай сапраўднай рэліквіяй. Абслугоўваннем храма займаліся мінскія бернардынцы. Праз некаторы час, вакол касцёла, паўсталі і мясцовыя могілкі. І вось тут гістарычныя звесткі разыходзяцца, паколькі мясцовыя жыхары перадаюць легенду аб тым, што рэлігійны будынак быў узведзены на ўжо існуючым магільніку.

У 1829 годзе, драўляную пабудову храма вырашылі перабудаваць, але разам з тым захавалі старадаўні парогавы слуп, з датай заснавання капліцы. Праз трыццаць гадоў, касцёл зноў падвяргаўся перабудове за кошт выдзеленых сродкаў князя Вітгенштэйна – уладальніка гэтых зямель у той час. Калі да гэтай перабудовы храм называлі капліцай, па прычыне невялікіх памераў, то пасля будаўніцтва ў 1860 годзе, гэты будынак павялічыўся і стаў называцца паўнапраўным касцёлам.

Апошнюю рэканструкцыю святыня перажыла ў 1920 годзе, і ўжо ў такім выглядзе будынак паўстае перад наведвальнікамі і турыстамі сёння. Цяпер пабудова ўяўляе сабой санктуарый у выглядзе квадрата і 3-х гранную апсіду з наяўнасцю падоўжанага бабінца. Дах шыферны, а над уваходным ганкам размяшчаецца невялікая вежа. Так, храм не ўяўляе ніякіх асобных архітэктурных стыляў і лічыцца ўвасабленнем народнага драўлянага дойлідства.

На вялікі жаль, у 20 стагоддзі, многія старадаўнія іконы былі скрадзеныя, а самі вернікі каталікі ў 1930-ых гадах падвяргаліся рэпрэсіям. Адзінае, што ўдалося захаваць, гэта рамы 18 стагоддзя.

Нягледзячы на свае невялікія памеры і злёгку «праставатую» пабудову, у параўнанні з іншымі старадаўнімі беларускімі касцёламі, храм Святога Роха, у вёсцы Шабуні, усё ж прыцягвае ўвагу турыстаў. Капліца, дарэчы, адзін з нямногіх будынкаў з дрэва, які захаваўся да нашых дзён практычна ў першапачатковым выглядзе.