Касцёл Святога Казіміра ў вёсцы Ліпнішкі

Касцёл Святога Казіміра ў вёсцы Ліпнішкі

Касцёл Святога Казіміра ў вёсцы Ліпнішкі – пышны каталіцкі касцёл, пабудаваны ў 1910 годзе ў неагатычным стылі. Ён уключаны ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцяў і з'яўляецца здабыткам Рэспублікі Беларусь.

Гісторыя стварэння касцёла Святога Казіміра ў Ліпнішках

Гісторыя каталіцкага прыходу вёскі Ліпнішкі налічвае ўжо больш за пяцьсот гадоў – ён з'явіўся тут у далёкім 1510 годзе. Тады ж быў пабудаваны першы драўляны храм, які, паводле некаторых крыніц, быў асвячоны ў гонар Святой Ганны. Храм прастаяў амаль 200 гадоў, але ў пачатку XVIII стагоддзя ён быў спалены рускімі войскамі падчас Вялікай Паўночнай вайны. У 1804 годзе з’явіўся новы будынак, які спасцігла тая ж доля: храм згарэў у 1890 годзе. 

У канцы XIX - пачатку XX стагоддзяў Ліпнішкі належалі дынастыі Вольскіх. Яны пабудавалі ў вёсцы раскошную сядзібу, руіны якой і цяпер можна паглядзець, пабываўшы ў вёсцы. Неўзабаве Аляксандр Вольскі выступіў спонсарам будаўніцтва каменнага касцёла, узвядзенне якога пачалі праз 10 гадоў пасля таго, як згарэў папярэдні храм, у 1900 годзе. І хоць свае дзверы для вернікаў ён адкрыў ужо ў 1910 годзе, працы па ўладкаванні вяліся да 1927 года. Менавіта тады храм быў асвячоны і з'яўляецца дзейсным каталіцкім касцёлам і дагэтуль.

Архітэктурнае аблічча касцёла Святога Казіміра ў вёсцы Ліпнішкі

Як ужо было згадана вышэй, касцёл Святога Казіміра ў Ліпнішках – помнік неаготыкі. Ён уяўляе з сябе велічны будынак, вежа якога імкнецца ўвысь, што з'яўляецца  адметнай рысай архітэктуры стыляў готыкі і неаготыкі.

У плане касцёл - прамавугольны будынак з трохкантовай апсідай і трансептам, да якога прыбудаваны квадратныя «крылы». Над галоўным фасадам узвышаецца васьмігранная вежа з вострым шпілем. Яе галоўнай «разыначкай» з'яўляецца аздабленне люкарнамі – гэта невялікія аконныя праёмы, убудаваныя ў схіл даху. Імкненне ўсяго сілуэту царквы ўгару падкрэсліваюць рызніцы.

Сцены касцёла Святога Казіміра аздоблены каменнымі глыбамі квадратнай формы, а для іх умацавання скарыстаны контрфорсы – адмысловыя вертыкальныя элементы, якія служаць для дадатковага ўзмацнення апорных сцен. Уваход у храм уяўляе з сябе спічастую арку-партал, а зала ўнутры падзелена двума шэрагамі слупоў на тры нефы. Інтэр'ер храма строгі і сціплы, толькі калоны распісаны карцінамі на рэлігійныя сюжэты і на хорах знаходзіцца орган. 

Асобнай ўвагі заслугоўвае тэрыторыя храма. Касцёл акружаны каменнай агароджай і прыгожай неагатычнай брамай. Нягледзячы на тое, што яны былі пабудаваны ў той жа час, што і сам храм – у пачатку XX стагоддзя – і брама, і агароджа выдатна захаваліся і радуюць сваім відам вернікаў і госцяў вёскі Ліпнішкі.