Цікава, што нядаўна пабудаваныя храмы могуць мець кароткую, але даволі цікавую гісторыю. Асабліва калі былі ўзведзены на месцы сваіх старажытнейшых папярэднікаў. Такі лёс склаўся ў касцёла Пятра і Паўла, размешчанага ў вёсцы Дрысвяты Браслаўскага раёна Віцебскай вобласці.

Працэс будаўніцтва

Першапачаткова мясцовы рэлігійны храм цяперашняй вёскі Дрысвяты размяшчаўся крыху ў іншым месцы, а менавіта на бліжэйшым востраве пад назвай Замак. І зараз невядома дакладная дата (і нават стагоддзе) пабудовы на гэтым месцы арыгінала – зразумела толькі, што знішчаны ён быў у пачатку XVII стагоддзя, калі ўвесь Замак ахапіў пажар.

У той час усім наваколлем валодаў шляхецкі род Сапегаў, і менавіта яны загадалі перанесці самую галоўную святыню «астраўнога» храма – абраз – на бераг, каб далучыць яе да новага касцёла, што якраз і будаваўся ў гэты ж час.

Дарэчы, само будаўніцтва з-за шэрага войн і бітваў было адкладзена. Сучасная версія каталіцкага храма Пятра і Паўла з'явілася толькі ў 30-х гадах мінулага стагоддзя. Пры гэтым многія гісторыкі прыпісваюць яму унікальнае і вельмі рэдкае архітэктурнае рашэнне – сапраўдны беларускаму стылю.

У якасці архітэктара і ідэйнага натхніцеля выступіў Л. Вітан-Дубейкаўскі, які далучыў да дадзенага працэсу сваіх студэнтаў. Гэта быў сапраўдны геній свайго часу, які марыў пра тое, каб узнесці і аддзяліць беларускую архітэктуру ад мясцовага адгалінавання больш знакамітых стыляў, зрабіць яе унікальнай і адасобленага, непаўторнай і адзінай у сваім родзе.

Дарэчы, калі касцёл Петра і Паўла толькі будаваўся, з'явілася некалькі незвычайных чутак. Адна з іх асабліва цікава – нібы на месцы будучых траншэй былі знойдзены чалавечыя рэшткі, прытым зусім не звычайных памераў. Да прыкладу, даўжыня лыткі ў дадзеным выпадку складала парадку паўтары метраў.

Асаблівасці касцёла

Касцёл Петра і Паўла, нарэшце, быў пабудаваны, гэта зусім не азначала пачатак шчаслівых часоў. Справа ў тым, што савецкая ўлада, як вядома, не заўсёды лаяльна ставілася да каталіцкіх святыняў. І ў 1970-х гадах мінулага стагоддзя касцёл быў зачынены для вернікаў, а ў яго сценах арганізавалі склад.

Доўгі час мясцовыя жыхары спрабавалі вярнуць храму былое прызначэнне, і толькі ў 1991 годзе касцёл Петра і Паўла, нарэшце, быў вернуты ва ўлонне каталіцкай царквы. Вядома, храм меў патрэбу ў некаторай рэстаўрацыі і аднаўленні, якія былі паспяхова завершаны да 1994-га года.

Асаблівай увагі заслугоўвае абраз храма, прывезены сюды яшчэ з вострава. У наш час мастацтвазнаўцы змаглі зняць з яго верхнія слаі (якіх налічвалася 4) і ўбачыць арыгінальнае тварэнне аўтараў XVI-ага стагоддзя (толькі крыху падкарэктаванае мастакамі канца XVI-XVII стагоддзяў).

Цікава, што, падчас Першай Сусветнай вайны была пашкоджана значная частка карціны, а менавіта твар аднаго з вешчуноў.