Порплішча – сапраўды ўнікальная вёска Докшыцкага раёна Віцебскай вобласці. Тут захаваліся дзве старадаўнія рэлігійныя пабудовы, якія маюць адметныя рысы і прыкоўваюць да сябе ўвагу з боку многіх гісторыказнаўцаў і простых абывацеляў.
Мясцовая царква
Перш, чым звярнуцца непасрэдна да касцёла Дзевы Марыі, адзначым царкву, якая стаіць прама насупраць яго. Яна ў пэўным сэнсе паўплывала на будучую каталіцкую пабудову.
Спаса-Праабражэнская царква была пабудавана яшчэ ў 1627 годзе. Ужо адзін гэты факт заслугоўвае ўвагі. Дарэчы, ёсць нешта яшчэ, а менавіта то, што гэта царква драўляная. Далёка не ўсе нават каменныя храмы захаваліся да нашых дзён у такім выдатным стане, пра які можна казаць, гледзячы на гэту порплішчаўскую царкву.
Вядома, за доўгія гады будынак не раз рамантаваўся і рэканструяваўся, аднак агульная архітэктурная канцэпцыя засталася некранутай. Напэўна, асноўны ўплыў на незвычайны стыль царквы і каталіцкага касцёла, які стаіць насупраць, зрабіла мясцовая архітэктурная школа. А ў канцы XVIII стагоддзя, калі быў праведзены адзін з самых буйных у гісторыі царквы капітальных рамонтаў, яна набыла і рысы класіцызму.
Пазней да фасада царквы прыбудавалі вежу-званіцу, аднак яна ніколькі не сапсавала выгляду будынка. Адзінае, што было карэнным чынам зменена ў вонкавым абліччы Спаса-Праабражэнскай царквы - гэта колер. Сёння гэта даволі незвычайнае для царкоўнага збудавання, але прыемнае і гарманічнае салатавае адценне.
Каталіцкая пабудова
У міжваенныя гады, з 1937 па 1941, на тэрыторыі вёскі з'явіўся каталіцкі храм, які літаральна адразу ж стаў адной з галоўных славутасцяў невялікага па памерах паселішча.
Касцёл Дзевы Марыі Каралевы ў вёсцы Порплішча з'явіўся намнога пазней за царкву, аднак нават простым вокам можна заўважыць некаторае падабенства ў гэтых пабудовах. Гэта і тое, што абодва храма драўляныя, і тое, што назіраецца пераемнасць у плане дызайну і формы аконных праёмаў, а таксама аблічча веж-званіц. А блізкасць размяшчэння дазваляе казаць пра некаторы тандэм дадзеных рэлігійных збудаванняў.
Выстаяў касцёл у гады Другой сусветнай вайны, а таксама ў не менш небяспечны для царкоўнай дзейнасці пасляваенны перыяд, калі савецкімі ўладамі было разбурана нямала нават каменных і маладзейшых канструкцый. Некаторы час ён выкарыстоўваўся пад школы і майстэрні. Аднак мясцовыя жыхары вельмі асцярожна ставіліся да гэтай пабудовы, таму будынак касцёла захаваўся ў добрым стане. Нарэшце, у 1990-х гадах каталіцкі храм зноў стаў выкарыстоўвацца для правядзення набажэнстваў.
Для тых, хто жадае асабіста пераканацца ў непаўторнасці і ўнікальнасці славутасцяў вёскі Порплішча, доступ сюды палягчаецца за кошт размешчанай непадалёк чыгункі, што злучае Маладзечна і Полацк, а таксама буйной трасы ад Лагойска да латвійскай мяжы.
1
2...
509