Касцёл Маці Божай у вёсцы Нястанішкі

Гродзенская вобласць адрозніваецца ад іншых беларускіх рэгіёнаў тым, што тут захавалася вялікае мноства каталіцкіх архітэктурных помнікаў, бо некалькі стагоддзяў на гэтай тэрыторыі панаваў каталіцызм. З упэўненасцю можна сказаць, што сучасным беларусам вельмі пашанцавала, бо яны могуць наведваць самыя старажытныя святыні, гісторыю якіх можна вывучаць увесь час і з асаблівай цікавасцю.

У некалькіх кіламетрах ад вёскі з мудрагелістай назвай Нястанішкі ў Смаргонскім раёне захаваўся ўнікальны каталіцкі храм Маці Божай, які лічыцца галоўнай і асноўнай мясцовай славутасцю. Няхай сама вёска зусім невялікая, зато сэрцам і душой гэтага месца заўсёды па праве лічылася і да гэтага часу такім застаецца гэты каталіцкі прыход.

Тутэйшы храм адрозніваецца адносна масіўнымі памерамі і па выглядзе ўражае не толькі гасцей, але і мясцовых жыхароў. Вяскоўцы вельмі ганарацца тым, што ў некалькіх кіламетрах ад іх малой радзімы знаходзіцца гістарычны будынак – помнік архітэктуры, пабудаваны ў 1905 - 1911 гг. у неагатычным стылі.

Гэта стыль, дарэчы, быў вельмі распаўсюджаны пры ўзвядзенні каталіцкіх храмаў напачатку XX стагоддзя. Тыповую неагатычную пабудову ўпрыгожвае трохнэфавая базыліка і дзве вежы з наяўнасцю трансэпта і пяцікантовай апсіды. Каля галоўнага фасада размяшчаюцца дзве чатырохкантовыя вежы-званіцы з высокімі шпілямі. Фасад падзяляюць ступеністыя контрфорсы і аркавыя аконныя проймы.

Усярэдзіне памяшканне касцёла падзяляецца васьмю слупамі, утвараючы тры нэфа і шырокі трансэпт. Гэты трансэпт акуратна перакрываюць цыліндрычныя і крыжовыя скляпенні. З боку самага шырокага сярэдняга нэфа можна ўбачыць арганныя хары і бакавыя ўсходы. Асабліва прыгожае відовішча вернікі назіраюць у моманты святочнага набажэнства.

Раней на месцы касцёла Маці Божай у Нястанішках быў іншы храм, пабудаваны яшчэ ў канцы XV стагоддзя. Аднак збудаваны ён быў з дрэва, таму служыць прыстанкам для вернікаў яму давялося адносна нядоўга. Хутчэй за ўсё, менавіта ў выніку пажару драўлянае збудаванне храма згарэла. Пазней на яго падмурку ўзвялі новы храм, які цяпер лічыцца самым унікальным упрыгожваннем усяго рэгіёна.

Касцёл цяпер выглядае вельмі акуратна і дагледжана, уся прылеглая да яго тэрыторыі прыбраны і вычышчана. Каля храма часта можна сустрэць вернікаў, якія не спяшаючыся шпацыруюць, знаходзяць у гэтых месцах уцяшэнне і ўціхамірванне.