Тураў – адзін з самых старадаўніх гарадоў Беларусі. Першае яго згадванне адносіцца да 980 года, калі пра яго было напісана ў вядомай «Аповесці мінулых гадоў». Тураў – гэта святое месца, пра што сведчыць велізарнае мноства легендаў і гістарычных фактаў. Адной з самых галоўных славутасцяў горада з'яўляюцца велізарныя каменныя крыжы, што дасягаюць да 12 метраў у вышыню і якія валодаюць гаючымі ўласцівасцямі.
З некаторых пор Барысаглебскія могілкі, што ў Тураве, карыстаецца вялікай папулярнасцю сярод жыхароў горада, турыстаў і паломнікаў. Яны прыязджаюць сюды, каб пакланіцца крыжу, які ў простым сэнсе гэтага слова, расце з-пад зямлі. Кажуць, што крыж валодае гаючымі ўласцівасцямі. Расці ён пачаў прыблізна 12 гадоў назад, а выяўныя абрысы набыў каля 4 гадоў назад.
Калісьці даўно, мясцовыя жыхары ўбачылі на зямлі камень, хацелі яго падняць, але нічога ў іх не атрымалася. Тады яны сталі заўважаць, што ён пачаў павольна расці і набываць абрысы, не ўласцівыя каменю. Цяпер стала заўважна, што гэта крыж. Ён ужо дасягнуў 30 сантыметраў у вышыню. З кожным годам, як сцвярджаюць мясцовыя жыхары, ён расце ў даўжыню і шырыню прыкладна на тры сантыметра. Кажуць, што акрамя гаючых уласцівасцяў, крыж выпрамяняе цяпло. Калі паднесці да яго далоні на адлегласць двух сантыметраў, то можна ў гэтым пераканацца нават зімой.
Ёсць паданне, што крыжы адразу пасля хрышчэння Русі плылі супраць плыні ракі з Кіева ў Тураў. Калі людзі гэта ўбачылі і сталі вымаць іх з ракі, вада ў ёй стала колеру крыві. Колькі ўсяго іх было, ніхто не ведае. Два велізарных крыжа цяпер захоўваюцца ў царкве ў Тураве. Мясцовыя жыхары іх завуць «бацька» і «маці», а той крыж, што расце з-пад зямлі, завуць «сынам». Колькі ў той час іх плыло па рацэ і колькі крыжоў дасталі, невядома. Толькі вось гэтыя тры крыжа засталіся ў горадзе да гэтага часу.
Як і чаму ён расце, невядома. Можа ён нясе людзям радасць, а можа і гора. Гэтага не ведае ніхто. Ёсць яшчэ думка, што магчыма, гэта знак свяціцеля Кірылы Тураўскага, які аднойчы сказаў, што дасць знак, дзе шукаць яго мошчы. Але, як лічыць мясцовы святар, яшчэ не прыйшло час для правядзення раскопкаў, каб праверыць сапраўднасць гэтай версіі.
Да гэтага крыжа штодня прыязджае мноства турыстаў і паломнікаў. Яны схіляюцца перад ім, дзякуюць Бога, падзяляюцца сваімі радасцямі і праблемамі.
У часы праваслаўных царкоўных свят, вернікі мясцовага храма ўпрыгожваюць усе крыжы яркімі шматкаляровымі стужкамі, віншуюць іх са святамі, дзякуюць.
Каб аддаць даніну святыні, зусім не абавязкова чакаць царкоўнага свята, можна ў кожны момант прыехаць у Тураў, каб на свае вочы ўбачыць святыню.
1
2...
515