Турыстычны комплекс «Дукорскі маентак» размешчаны ў зручным месцы — усяго ў 30 км ад Мінска. Аднак не толькі блізкім размяшчэннем да мінскай сталіцы ён вядомы. Тут знаходзіцца знакамітая хата-пярэварацень (у якой падлога і столь памяняліся адзін з адным месцамі), сядзіба Ашторпаў і мноства іншых лакацый, убачыць якія можна (і нават трэба!) сваімі вачамі. VETLIVA гатовы здзівіць вас і правесці віртуальную экскурсію па Дукорскім маёнтку.

Як з'явіўся комплекс «Дукорскі маёнтак»

Гісторыя «Дукорскага маёнтка» сыходзіць сваімі каранямі ў шляхетное мінулае. У XVI стагоддзі вёска Дукора ўваходзіла ў склад воласці Бакшты. Ёй у розны час валодалі самыя ўплывовыя дынастыі Беларусі:

• першымі былі Кезгайлы,

• у 1554 годзе Бакшты былі падзелены паміж нашчадкамі Станіслава Кезгайлы, які пайшоў з жыцця — Завішамі (менавіта ім і дасталася Дукора) і Шэметамі,

• з 1606 Дукора знаходзілася ў сумесным валоданні ўдоў А. Завішы і В. Шэмета,

• у 1615 году яе аддалі ў заклад Кшыштофу Слушку,

• затым уладальнікамі сталі Агінскія,

• у XVIII стагоддзі зямлі Дукоры здаваліся ў арэнду — спачатку іх арандавалі, а затым сталі паўнапраўнымі ўладальнікамі Ашторпы,

• у 1874 імя адышло Кастусю Гарцінгу.

Цікавы факт ад VETLIVA: у пачатку дваццатага стагоддзя ў Дукоры планавалі сустракаць імператара Мікалая II, выхаванцам якога быў Станіславаў Гарцінг, які валодаў Дукорай. Для сустрэчы імператара ў Дукоры была спецыяльна падрыхтавана царская зала. Адна са сцен залы была цалкам люстраной, тры астатнія былі ўпрыгожаны мастацкімі палотнамі. З паркета на падлозе быў выкладзены ўзор, які ўвасабляў трапічныя расліны і жывёл. Аднак іх сустрэчы не наканавана было спраўдзіцца: адбылася Першая руская рэвалюцыя, рэха падзей якой дакацілася да маёнтка, у выніку чаго Дукора стала цэнтрам рэвалюцыйнай прапаганды сярод сялян.

Гісторыя Дукорскага маентка ў Беларусі была напоўнена і іншымі падзеямі. Падчас першай сусветнай вайны на яе землях панавалі кайзераўскія войскі, у жніўні 1919 — ліпені 1920 года маёнтак быў цэнтрам польскай гміны. У 1919 вёска стала часткай БССР, з 1924 года — цэнтрам сельсавета. Палац, які ўзвялі на яго тэрыторыі Гарцінгі, не перажыў Другой сусветнай вайны. Затое часткова захавалася сядзіба Ашторпаў у Дукоры. А што яшчэ можна паглядзець тут — чытайце ніжэй.

Што паглядзець у Дукорскім маёнтку

Музейны комплекс «Дукорскі маентак» нездарма так завецца. Гэта не толькі перавернутая хата, але яшчэ і цэлы збор іншых, не меней цікавых лакацый. Такім чынам, адправіўшыся на экскурсію, вы ўбачыце:

• Музей, прысвечаны ранняй гісторыі вёскі Дукора, а таксама яе шматлікім уладальнікам.

• Брама. Дарэчы, менавіта гэты будынак здаўна лічыцца галоўным сімвалам сядзібы. Яшчэ не так даўно яна знаходзілася ў жаласным стане, а цяпер адноўлена практычна першапачатковае яе аблічча.

• Бровар. Не толькі Дудуткі і Наносы-Наваселле могуць пахваліцца афіцыйным дазволам на вытворчасць самагонкі. У Дукоры яго вырабляюць з выкананнем усіх традыцый і на абсалютна легальных падставах.

Цікавы факт ад VETLIVA: бровар мае дэгустацыйную залу, якая аддзелена ад вытворчых памяшканняў празрыстай сцяной, што дазваляе — выконваючы ўсе санітарныя нормы — назіраць за тэхналагічным працэсам, не перарываючы дэгустацыі.

• Маляўнічы парк. Кожная сядзіба ці палацава-паркавы комплекс, якія паважаюць сябе, заўсёды былі акружаны паркамі. Дукора не выключэнне: толькі ўявіце, тут ёсць дуб, якому больш за 400 гадоў! Наведаўшы знакамітую перавернутую хату ў Дукорскім маёнтку, супакоіць свае нервы і вестыбулярны апарат можна якраз пад шатамі векавых дрэў.

• Паляна казак.

• Вуліца народных майстроў, дзе можна прыкупіць сабе сувенір на памяць.

• Уязная алея.

• Хата-пярэварацень — галоўная «фішка» і жамчужына Дукорскага маентка.

І, вядома ж, ніхто не застанецца галодным: пасля знаёмства з мясцовымі славутасцямі абавязкова наведайце мясцовыя кафэ. У «Карчме», «Страўні» і «Шынку» вас пачастуюць рознымі стравамі беларускай нацыянальнай кухні.

Лайфхак ад VETLIVA: для тых, хто жыць не можа без кулінарных традыцый Беларусі, мы падрыхтавалі адразу два гастратуры, дзякуючы якім вы зможаце паесці па-княжацку і скласці для сябе чэк-ліст лепшых устаноў Мінска.